Er zijn een paar heel bekende, maar ook een paar minder bekende Japanse whisky’s. Een paar voorbeelden zijn Suntory en Nikka, maar ook de minder bekende Akashi, Hakushu (dit is een van de grootste distillery’s ter wereld), Chichibu en nog een paar andere, kleinere distillery’s.
Samen met bier en sake is whisky een van de meest gedronken drankjes in Japan.

Hoe is whisky in Japan gekomen?

De eerste vermelding van whisky in Japan was in 1853. Toen bracht een Amerikaanse marinier een vat whisky mee om het Tokugawa-shogunaat te overtuigen om de wereld toe te laten tot Japan. Japan was tot die tijd heel gesloten voor de buitenwereld.
Het had niet het beoogde effect, maar de whisky wekte wel interesse… maar nog geen actie. Totdat Kihei Abe van de Settsu Shuzo Company in Osaka in 1918 een jonge technicus naar Schotland stuurde om daar het vak te leren. Dat was Masataka Taketsuru. Masataka bleef tot eind 1920 in Schotland en hij heeft daar op verschillende plekken ervaring opgedaan. Bij terugkomst bleek dat Settsu Shuzo Company had besloten om toch geen whisky te maken.
Rond die tijd kwam Shinjiro Torii, de oprichter van Suntori (Sake), op het idee om een whisky-distillery te openen.Toen hij daarvoor een Schot naar Japan wilde laten overbrengen, kwam hij erachter dat Masataka al was geweest. Torii zocht hem op en samen bouwden ze een distillery in het Yamazaki district. Die regio stond bekend om de hoge kwaliteit van het lokale water, het geweldige klimaat met de ideale vochtigheidsgraad en de snelweg tussen Kyoto en Osaka vlak in de buurt. De Suntori Yamazaki distillery opende haar deuren in 1924.
De naam Suntori is een verbastering van de aanspreektitel van de oprichter, Torii-san.

Deze Toki, wat is het?

Toki Suntory is een blended whisky van de drie distilleerderijen van Suntory. Toki betekent ’tijd’. De naam symboliseert de verbinding tussen verleden, heden en toekomst. De whisky is een blend van de malts van Yamazaki en Hakushu en de grain van de Chita distillery. De nadruk bij de samenstelling lag op de laatste twee. De Yamazaki rijpte in vaten van zowel Amerikaans- als Spaans eikenhout, de Hakushu op enkel Amerikaans eiken vaten. De grain van Chita wordt gezien als het zware element in deze blend.
De blend is op een sterkte van 43% de rechthoekige fles in gegaan die met een schroefdop geopend wordt. Over de leeftijd van de ingrediënten wordt nergens gesproken.

Hoe smaakt die blend dan?

Als eerste, de kleur is erg licht. Ik zou het strogeel willen noemen.
De geur is heel kruidig en zoet. Ik ruik duidelijk vanille, samen met een zachte honinggeur en appels en peren. Later ruik ik ook nog een moutige achtergrond. Het is een hele mooie, volle geur… veelbelovend voor de smaak.
De smaak is ook mooi vol en warmend. Eerst proef ik de appels, samen met citrus. Ook in de smaak vind ik duidelijk de kruiden en na een tijdje komen er noten en vanille bij. Die zitten subtiel op de achtergrond, maar wel aanwezig.
De afdronk is best lang. Het zoete van de honing blijft plakken. De afdronk krijgt een pepertje samen met het fris-bittere van gember. Uiteindelijk blijft het pepertje over….

Dit is echt een hele lekkere zomerwhisky, zeker voor die prijs is die heerlijk licht, maar toch héél smaakvol en prettig in de mond. Deze fles gaat het niet lang redden bij mij 😉