De bottelaar
Grappig genoeg is The Ultimate een Nederlandse bottelaar. Het is firma van Wees uit Rotterdam, een familie die al sinds 1963 in de wijn en drankhandel zit.
Ze brengen nu al bijna 30 jaar eigen bottelingen uit van vaten die ze zelf uit de warehouses ‘tasten’. Alleen de beste kwaliteit wordt door hen aangeschaft en gebotteld, altijd non-chill filtered en natuurlijk gekleurd. Iedere fles heeft een fles/batch nummer, distillatiedatum en informatie over het vat waarin de whisky heeft gezeten. Sinds 1994 hebben ze al meer dan 1000 verschillende bottelingen op de markt gebracht.
Wat zit er in deze fles?
Op het etiket onder het hoofdetiket staan de specificaties van de whisky: Miltonduff uit 2009, gedistilleerd op 30 november 2009, vatnummer 701741. De whisky is gebotteld op 7 oktober 2020 op een sterkte van 46% en ik heb flesnummer 66 van 300.
De kleinere letters onderaan zeggen dat de whisky 10 jaar heeft gerijpt op een first fill bourbonvaten. De nog kleinere letters waren zo klein dat ik er een vergrootglas bij moest nemen. “Selected bij The Ultimate Whisky Company” en het adres erbij.
Miltonduff is een distillery uit de Speyside die er al sinds 1824 staat. De distillery is in de loop der jaren een aantal keer verkocht en verbouwd. Nu staan er drie wash stills en drie spirit stills en ze hebben daarmee een capaciteit van 5½ miljoen liter per jaar. Een heel klein gedeelte van die 5½ miljoen liter komt als single malt op de markt en dan alleen maar door onafhankelijke bottelaars (zoals The Ultimate en Douglas Laing). De rest is voor blends, met name Ballantine’s.
De smaaknotities
Ook deze keer heb ik de fles eerst in de koelkast gezet, omdat die in een ruimte stond die 24 graden was.
De kleur is geelkoper.
De geur is zoet fruit, bloesem en eikenhout op de achtergrond.
De smaak is heel vriendelijk en zacht, maar tegelijk ook vol en krachtig. Er is niet een smaak die er uit springt, groene kruiden, zoet fruit, vanille, eiken, marsepein, krenten en rogge zijn smaken die ik in het hele complex proef.
Vanwege de alcoholsterkte en de dikke, langzame poten doe ik er wat water bij. Dat water mag er dan 5 minuutjes inzitten voordat ik verder ga met proeven.
De geur wordt zachter, minder uitgesproken. De geur wordt wat kruidiger, minder zoet.
De smaak wordt krachtiger. Er komt een pepertje bij, het zoete is grotendeels weg. Er zit nu ook meer houtsmaak in, ook proef ik iets van perzik.
De afdronk is in beide gevallen erg lang, zoet en eindigt in een droge houtsmaak met een pepertje ‘on the side’.
De conclusie
Wauw, ik had al eens eerder The Ultimate gedronken en ook nu ben ik onder de indruk van de hoge kwaliteit van deze whisky. Jij zult ‘m niet kunnen proeven (deze variant is niet meer te koop), maar The Ultimate staat wel voor iets…héérlijk!
