Tijdens een 7 daags whisky bezoek aan de Speyside, zijn we eerst -als tussenstop- in de buurt van de Royal Lochnagar distillery in de buurt van Ballatar blijven slapen. We moesten immers vanuit Newcastle helemaal naar het noorden, zo’n 5 uur rijden. De wegen daar lenen zich niet om de maximale 60 mph te halen, dus het is een onderneming.
De reis erheen…
Na een heerlijke overnachting en luxueus ontbijt in de Balmoral Arms, gingen we -lekker ruim op tijd- rond 9.30 uur richting The Glenlivet. Dan zouden we minstens 15 minuten te vroeg aankomen, maar die tijd maken we wel in de shop goed…. dachten we.
De route was geweldig, geen enkel dorp onderweg, af en toe een boerderij of twee, een bothy (met of zonder dak) en hier en daar wat wild (schapen en meevliegende vogels).
Totdat… er ineens een rij auto’s stil stond…huh? Na een minuutje of vijf van volledige inactiviteit, stapten we maar eens uit om poolshoogte te gaan nemen. Een gesprek met een aantal vriendelijke Schotten leerde ons dat de berg waar we overheen moesten nog niet sneeuwvrij gemaakt was. Dat kan wel een aantal minuten of uren duren…. Dus voor de zekerheid maar even gebeld met The Glenlivet om te kijken of we eventueel een tour later konden volgen. Dat kon gelukkig, als we het niet zouden halen, konden we aansluiten bij de tour van twee uur. Eigenlijk was er nog maar één plek vrij, maar omdat we ‘a special case’ waren, maakten ze een uitzondering.
We gingen al rekenen hoe laat we moesten draaien en omrijden om toch op tijd om twee uur bij de distillery aan te komen.
Met nog een half uurtje wachten (dus 45-60 minuten in totaal) achter de rug was de bergpas toch al vrij en konden we door. De rit ging verder met geweldige wegen. We waren uiteindelijk maar 10 minuten te laat voor de tour. Gelukkig gold dat voor 5 van de 6 mensen die geboekt hadden en konden we gewoon inschuiven. Er was helaas geen tijd meer om even naar het toilet te gaan.
De rondleiding
Dus, met de jas nog aan begon de rondleiding. In de eerste ruimte was het digitaal kennismaken met diverse Alans (boer, master distiller), vatenmakers, en de bazen van Pernod Ricard. De geschiedenis van The Glenlivet kwam in een vogelvlucht voorbij.
Vervolgens legde Andrew, the guide, het principe van whisky maken uit in een oude washback.
Daarna begon de fysieke tour en gingen we het stillhuis in waar zes van de in totaal 28 stills hard stonden te werken. We kregen de andere 22 stills niet te zien, die stonden in het oude(re) deel.
De negentwintigste still
Een leuke wetenswaardigheid, ze hebben niet 28 maar 29 stills ‘on site’. In de ‘kelder’ onder de stills stond nog een kleine still van zo’n 20-30 liter. Die gebruiken ze voor demo’s en ze hebben er dus een vergunning voor…daarmee is het de 29ste still van de distillery. De andere 28 stills zijn designated pairs. Dat wil zeggen dat alle output van wash still no 1 ook naar spirit still no 1 gaat, nooit naar een ander. Dat doen ze in verband met de continuïteit, ze kunnen makkelijk één paar stills stilleggen bij schoonmaken of storing. De rest van de still-paren knalt gewoon door met productie.
Na de stills en washbacks gingen we verder naar een mooie, kleine warehouse. Andrew liet de werking van het rijpen en verschillende vaten zien en ruiken. Er lagen een paar pareltjes te rijpen, maar daar mochten we helaas niet van proeven.
…en dan naar de tastingroom. Daar kregen we drie varianten (12, 15 en 14-oloroso) te ruiken en proeven. Aangezien ik de BOB was, hebben we die in kleine flesjes meegenomen om er thuis van te genieten.
De shop is wel een beetje 13 in een dozijn, je kon er wel (met GBP 10,- toelage) een eigen fles bottelen uit het vat… dat hebben we niet gedaan. Het was een tikje commercieel aangepakt en aangekleed, maar Andrew de guide deed het echt leuk…dus al met al (rit, file in the middle of nowhere, tour) was het wel een 8½. Als je in de buurt bent (en dat ben je niet snel, want het ligt echt, echt afgelegen)… aanrader!
