Zoals je kon lezen in de review van batch 1, heeft Laetitia de Hoog een distillery geopend in Kamerik, Utrecht.
Uit nieuwsgierigheid, omdat ik ook in de buurt was en omdat ze een tweede batch heeft gemaakt die ik op kwam halen ben ik een middag bij The Chamberick op bezoek geweest. Samen met een maat van me zijn we vanuit Nieuwkoop met het fietsje naar Kamerik gegaan…30 minuten tegen de wind in fietsen!

We fietsten het in eerste instantie al voorbij, de distillery ligt 600 meter van de weg af…Dan ligt het ook nog achter een koeienboerderij verstopt, niet te doen!
Eindelijk aangekomen was Laetitia al volop bezig met distilleren en Wort aan het maken. Wort is het water waarin een tijd de gemoute gerst heeft gelegen. Aan het Wort wordt gist toegevoegd, zodat er Wash (bier) ontstaat; die Wash wordt gedistilleerd.
We kregen een kop koffie en meteen werd ons wel duidelijk gemaakt dat we aan het werk gezet gingen worden, gelukkig!
Ondertussen was er genoeg tijd om te kletsen, vragen te stellen en een boel flauwekul eromheen. Het meeste kan en zal ik hier niet herhalen.

Hoe is ze erbij gekomen om zo’n radicale stap te zetten?

Laetitia werkte al negen jaar als redactielid bij een tijdschrift. Ze had op een gegeven moment het kantoorwerk wel gezien, het was tijd voor wat anders.
Het eerste idee was om een camping te starten in het buitenland, Frankrijk ofzo. Maar toen kreeg Joeri een goede baan in Nederland aangeboden waar hij geen nee tegen kon en wilde zeggen. Dus, Laetitia ging iets doen met een andere passie van haar: Whisky!
Joeri wilde sowieso al het platteland op, dus op die manier zijn ze in Kamerik terecht gekomen. Een oude koeienstal werd omgetoverd tot een prachtige distilleerderij, zoals beschreven in de eerste review.

Het maken van de whisky

Laetitia heeft helemaal haar eigen werkwijze ontwikkeld, met de kennis van haar opleiding. We hebben een stukje van het proces mogen zien.
Ze heeft een distilleerketel staan die ze in Duitsland heeft gekocht bij een boer die er vooral Obstler mee stookte. Ik kwam er niet zo goed achter welk type still het is. Het is zeker geen pot still en ook geen column still (zoals ik in de vorige review schreef). Wel heeft de ketel een kolomversterker en een dephlegmator, waarmee hogere alcoholpercentages en dus meer aromatische componenten kunnen worden bereikt. De versterker bestaat uit drie platen (en dus drie raampjes) in de kolom, de dephlegmator staat daar bovenop.

Vuur en stoom

Toen we binnenkwamen liep de laatste low-wines uit de still van de ochtend batch. Het laatste restje werd eruit gehaald, de still werd schoon gespoeld en de volgende container wash werd erin gedaan, met een handgetakelde lift werden de 150 liter op hoogte gebracht om in de grote opening van de still te laten lopen.
Het vuur werd weer opgestookt en niet veel later kwam de stoom al uit het overdruk-pijpje. “Het gaat zo lopen”, zei ze…en inderdaad, niet veel later liep er een nieuw straaltje ‘low-wines’ de RVS emmer in. Als de emmer vol was, werd die omgekiept in een andere container (van 150 liter) om zo genoeg te verzamelen voor een spirit run. En iedere 15 minuten moesten er nieuwe blokken hout de kachel in…”Als je denkt: zo loopt die lekker, is het tijd voor nieuw hout, ander zakt het tempo snel terug”.

Tegelijk maakt Laetitia aan de andere kant van de distillery Wort in een RVS Mashtun. Ze roerde nog keer flink, het soortelijk gewicht werd gemeten, het was ver genoeg om af te tappen.
Het soortelijk gewicht van water is 1000 gram per liter. Het soortelijk gewicht van de Wort is meer dan 1070 als die afgetapt kan worden.
Via een aftapkraan liep de Wort een RVS emmer in. Die emmers mochten Peter en ik verdelen over twee gistvaten. Zodra de Mashtun leeg begint te raken, ging er heet water over de gemoute gerst, zodat kleine beetjes achtergebleven zetmeel alsnog omgezet kunnen worden naar suiker. Dat hebben we nog wel een keer of 5, 6 moeten doen. Uiteindelijk kwam het soortelijk gewicht niet meer boven de 1015, het was klaar. De opbrengst was ongeveer 300 liter Wort. ’s Avonds zou Laetitia er gist bij doen, zodat er weer twee containers Wash ontstaan…om een andere dag weer te distilleren. Het was hard werken en normaal doet ze dat allemaal in haar eentje, petje af!

Wat zit er in de fles?

Deze keer heeft ze een nieuw Frans eiken vaatje van 20 liter gebruikt. Dat vaatje is licht getoast en voorbewerkt met Bourbon, Makers Mark. De spirit heeft er 5 maanden in gezeten. Dat ze Europees eiken heeft gebruikt is wel te zien aan de kleur, de Immature is behoorlijk donker, donkerder dan batch 1. Die had 8 maanden gerijpt en was toch een stuk lichter van kleur. Dat kwam omdat dat vat al twee keer voor andere spirit gebruikt was. Het nieuwe vat geeft nu dus veel meer kleur af. De spirit is op een sterkte van 43% de fles van 0,5 liter in gegaan.

De smaaknotities

De kleur is -zoals hierboven al beschreven- best donker. Roodkoper komt het dichtst in de buurt van de kleur, denk ik.
De geur is heel mooi zacht, zuiver en fris. Vanille, hout en iets van sinaasappel op de achtergrond.
De smaak is vol en krachtig. De 43% doet ‘m goed! Fruit en karamel zijn de eerste smaken die ik vind. Maar, een paar slokjes verder (wat een straf) komen de diepere smaken naar boven, zoals sinaasappel, rogge, eikenhout en gedroogd fruit.
De afdronk is best lang voor z’n extreem jonge leeftijd. Het fruit blijft hangen, er komt een pepertje bij kijken en het dooft uit in een droge houtsmaak en tabak.

Concusie

Wauw! Deze vind ik zelfs mooier dan batch 1…volwassener! Dat gaat wat worden…ik ben zo benieuwd naar de whisky.
Ik zal toch nog moeten wachten tot 2024…pompidom.