Wat een vreemde naam…
Het is The Balvenie (Bahl-vè-nie), ze hebben al een paar jaar een serie whisky’s op de markt onder de noemer “The Stories”, 8 in totaal. Iedere whisky heeft z’n eigen verhaal en daarmee ook z’n eigen smaakpalet. Ik ga ze niet alle 8 reviewen, alleen al omdat de oudste whisky (The tale of the dog 46 yo) niet meer te verkrijgen is, maar ook omdat die ergens tussen de 15 en 20 duizend euro kostte.
The Balvenie laat met deze serie het verhaal achter het ontstaan van de whisky zien. Door deze verhalen geven ze een kijkje in het leven in de distillery en van de mensen die betrokken zijn bij het tot stand komen van deze whisky’s.
Van iedere whisky is een afzonderlijke podcast te vinden waarin ze in 30+ minuten mensen aan het woord laten die centraal stonden bij het ontstaan van het idee en de uitvoering van de productie van de betreffende variant. In deze podcasts hoor je Gemma Paterson, de ambassadeur van The Balvenie, praten met de mensen rondom de whisky.
The week of Peat
Nadat distillery manager Ian Miller een bezoek aan Islay had gebracht, was hij helemaal onder de indruk van de manier van hun gebruik van Peat.
Hij kreeg het idee om een batch turf te bestellen en een week van het jaar geturfde whisky te maken. In het originele werkschema van de distillery was een week niet gepland voor een specifiek doel, deze “week of Peat” ging dat gat vullen.
Hiervoor moest de kiln (de ruimte waar de mout ligt te drogen) aangepast worden met een oven waarin de peat gestookt kon worden. Die brander is helemaal in Islay stijl gebouwd zodat het zo authentiek mogelijk wordt. Vreemd genoeg heeft hij de peat uit het Noordoosten van de Speyside, New Pitsligo gehaald en niet van Islay. Islay turf is erg kenmerkend vanwege de Cresol die de medicinale smaak er aan geeft.
Ik ben benieuwd wat die Ian ervan gemaakt heeft.
De smaaknotities
De whisky is gebotteld op 48,3% alcohol, is 14 jaar oud en heeft hoogstwaarschijnlijk op ex-bourbon vaten gerijpt. The Balvenie gebruikt bijna alleen maar bourbonvaten, ik kan niet specifiek vinden of het bij deze variant anders is.
De kleur is licht goud.
De geur is heel vriendelijk en zoet. Honing, toffee, bloemen en een mooie turfrook op de achtergrond.
De smaak is minder zoet dan de geur. Een hele volle smaakbeleving bij de eerste slok, het is dan ook bijna 50% alcohol.
Zacht en vol van smaak, butterscotch, honing, vanille, turfrook, peper, citrus, eiken. Het is duidelijk geen Islay turf die is gebruikt. De rook doet eerder aan een klein vuurtje denken, niet medicinaal en zeker geen groot kampvuur.
De afdronk is behoorlijk lang, waarbij de houtsmaak, het pepertje en de zoete achtergrond blijven hangen.
