Royal Brackla is de eerste Schotse whisky die de naam ‘Royal’ mag dragen. In 1833 gaf koning William IV het predicaat en daarna werd de whisky ook wel bekend als “The king’s own whisky”. Dit is daarmee een van de drie whisky’s met deze titel. De andere is Royal Lochnagar en de inmiddels gesloten Glenury Royal. In 1838 heeft koningin Victoria het predicaat hernieuwd. Toch is het geen whisky die heel bekend is, sterker nog, een hele lange tijd is er bijna geen single malt uit deze distillery gekomen.

De distillery

De distillery ligt op de westgrens van de Speyside en Highlands, zo’n 20 km ten oosten van Inverness. De thuisplaats is Nairn, maar je moet vanuit die kustplaats nog 6 km landinwaarts gaan om bij de distillery te komen.
De distillery is in 1812 gebouwd, in het Brackla House op het Cowdor Estate. De eigenaar was Captain William Fraser die uit nood de whisky hoofdzakelijk in de Lowlands verkocht. In de Highlands en zeker in de Speyside waren al meer dan genoeg (illegale) whiskymakers, dus Fraser ging het verderop zoeken.
Op die manier kwam Fraser in aanraking met Andrew Usher, een whisky blender. Die Usher zag wel iets in Brackla en in de 1860’s kocht hij zich bij de distillery in. Hierdoor werd Royal Brackla een van de eerste single malts die voor blenden werd gebruikt.
De zoon van Usher nam het roer aan het eind van die eeuw over, Andrew stierf in 1925.
Daarna volgde een serie aan overnames (Mitchel & Leith, Bisset & Co, Distillers Company Ltd.). In 1943 en in 1964 werd de distillery voor twee jaar gesloten. Eerst door gersttekort (door de oorlog) en de tweede keer om te verbouwen en uit te breiden. Het aantal stills werd vergroot en de hele distillery werd gemoderniseerd.
Nu is de distillery in handen van Dewar’s & sons Ltd. Ze hebben nu twee paar stills staan en zes washbacks. Het water komt uit een ondergrondse bron en de koeling gebeurt met grondwater (niet uit een bron).
Verreweg het grootste deel van de productie gaat naar blends van Dewar’s (White label) en Johnnie Walker (Gold label).

Wat zit er in de fles?

In 2015 kwam Royal Brackla met drie bottelingen in de serie “The Last Great Malts”. Deze 12 jarige variant is de jongste van de drie. De eerste rijping is in bourbonvaten, de finish gebeurt in first fill olorosovaten.
De fles zelf is behoorlijk zwaar en voelt heel degelijk. Leuk detail is dat er metaal in de dop is verwerkt om het een beter kwaliteitsgevoel te geven.
De whisky is gebotteld op 40%, heeft volgens mij een kleurtje gekregen en is gekoeld gefilterd..maar dat kan ik nergens lezen.

De smaaknotities

De kleur is best donker, goud tot bruin
De geur is best zoet. Noten, fruit (appels, sinaasappelschil), gember en krenten zijn de geuren die ik oppik.
De smaak is heel zacht en zoet. De sherry is behoorlijk prominent aanwezig. Na een paar slokjes komen dan ook wat andere smaken naar voren. Krenten, chocolade, hout en fruit. Maar toch houdt de oloroso de boventoon. Als je het mij vraagt heeft deze whisky iets te lang in de sherryvaten gelegen, ik proef bijna niets van de bourboninvloeden. Na een tijdje komt er toch nog iets van honing, marsepein en een hele lichte hint van vanille naar voren.
De afdronk is half lang, een beetje pittig, noten, hout en chocolade zijn de smaken die langzaam wegebben in de mond tot uiteindelijk een droog einde.

Conclusie

Ik ben niet echt een fan van deze whisky. Ik weet niet meer wat ervoor heb betaald, maar als ik online kijk naar een prijs weet ik dat ik daarvoor vele mooiere whisky’s kan krijgen…De whisky is te matjes en veel te veel oloroso sherry in de mond, met daarnaast weinig diepgang.
Ach, de fles gaat uiteindelijk wel leeg, maar ik denk niet dat er nog eens een nieuwe komt.