Port Askaig is een havendorp aan de oostkust van Islay. Aan de overkant ligt Jura met het water “The sound of Islay”, oftewel Caol Ìle ertussen.
Het dorp heeft een hotel, een tankstation, een haven natuurlijk, een winkel en verder heel weinig huizen. Toch werd Port Askaig (PA46) in 2014 gekozen als de meest aantrekkelijke postcode om te wonen.
Nu zul je wel denken, waar wordt die whisky dan gemaakt…maar er is geen distillery die Port Askaig heet.

Waar komt de whisky dan vandaan?

De officiële herkomst is Speciality drinks, maar die distillery bestaat ook niet. Op Islay worden meerdere whisky’s gemaakt waarvan de herkomst geheim zou moeten zijn.
Van Finlaggan bijvoorbeeld is het écht een geheim, maar van Port Askaig is het inmiddels duidelijk dat Caol Ila de maker is.
Caol Ila is een distillery die zo’n 600 meter ten noorden van Port Askaig ligt.
De originele distillery stamt uit 1846, maar de huidige is een herbouw die tussen 1970 en 1974 is gerealiseerd.
Met een jaarproductie van 6½ miljoen liter per jaar is Caol Ila de grootste distillery van het eiland. De geturfde mout heeft een sterkte van ongeveer 35 ppm, die van Port Ellen maltings afkomt. Ze hebben drie paar stills en tien washbacks en maken er dus verschillende lijnen van whisky (Caol Ila, Port Askaig, Elements of Islay en…?)

Wat zit er in de fles?

Deze 8 jarige Port Askaig is de jongste variant met deze naam, maar wel de perfecte introductie van hun huisstijl.
De whisky heeft gerijpt op refill Amerikaanse bourbon vaten, is non-chill filtered en natuurlijk gekleurd. De whisky is gebotteld op 45,8% alcohol sterkte…
Ze profileren deze whisky zelf als “The warmth and character of Islay”…dat is natuurlijk wel een statement, ik ben benieuwd!

De smaaknotities:

De kleur is heel licht, strogeel.
De geur is heel fris en een beetje zuur (positief bedoeld!) Citroen, maar ook fruit, bloesem en een lichte hint van rook.
De smaak is een stuk zwaarder dan de geur doet vermoeden. Die citroen uit de geur zit nu veel verder op de achtergrond.
De eerste smaak die ik proef is turf, medicinaal. Daarna komen er zoete smaken naar voren. Fruit en honing, maar daarnaast ook zwaardere smaken als drop en aardse tonen. Het is een hele mooie, volle en complexe whisky. Iedere slok brengt wel iets anders. Ik vind de smaak zo lekker dat ik met enige tegenzin een spatje water toevoeg (maar ik doe het toch, het is immers een tasting en review).

De geur is een stuk minder ‘citroen’, maar meer mout.
De smaak is heel veel zachter. De zwaardere smaken zijn nu weg, fruit, mout, bloemen en een lichte hint van chocolade samen met een pepertje zijn de tonen die ik oppik.
De afdronk is in beide gevallen lang. Een zilte smaak van hout, turf en het pepertje doven langzaam en droog uit…de rokerige turf blijft het langst waarneembaar.

Conclusie

Wauw!! Ik heb in een grijs verleden de 12-jarige geproefd, toen vond ik die al erg lekker. Waarom het zo lang geduurd heeft voordat ik deze 8-jarige heb gekocht is mij een raadsel. Port Askaig staat in mijn top 5!