De distillery

Deze whisky komt van The Isle of Mull. Dat eiland is het eerste grote eiland dat je tegenkomt als je bij Oban de boot neemt (als je eerst even om het hele kleine eiland Kererra heen vaart).
Op dat eiland staat slechts een distilleerderij, maar er komen toch twee whisky’s vandaan. De distilleerderij heet nu Tobermory, maar origineel was de eerste distilleerderij Ledaig (spreek uit als Led-cheeg). De distilleerderij was in 1798 opgericht door John Sinclair en erg succesvol aan het begin van de 19^de eeuw. Vanaf 1837 begon het gekwakkel, de eerste keer sluiten. Vervolgens waren het telkens periodes van overnamen, sluiten, heropenen, weer sluiten…tot in 1979, toen werd het weer geopend onder de naam Tobermory. Die distilleerderij gaat in 1982 nog een keer dicht (er worden vakantiehuisjes neergezet) tot 1993, toen werd de distilleerderij voor £ 800.000,- overgenomen door Burn Steward. Daarna is de distilleerderij niet meer gesloten geweest.

In 2007 werd de huidige Ledaig 10 als geturfde whisky op de markt gebracht, in 2014 kwam de Ledaig 18 uit. Een jaar later kwam de 42-jarige Ledaig Dùsgadh op de markt…

De distilleerderij brengt dus twee whisky’s op de markt, Ledaig (geturfd) en Tobermory (ongeturfd).

Sinclair series Rioja Cask

Ze brengen onder de naam Ledaig dus al een tijd een divers assortiment uit en nu dus ook een serie ter ere van de oprichter, John Sinclair.
Deze NAS whisky heeft eerst in bourbon vaten gerijpt en is gefinisht in Rioja vaten. Ook dat heeft een achterliggende gedachte. Zo’n 400 jaar geleden is er een Spaans galjoen gezonken voor de kust van Tobermory. De geruchten gaan dat dat schip beladen was met juwelen. Ze hebben dus vaten van de zeer bejubelde wijn Rioja gebruikt om dat galjoen te eren. Het geeft de whisky een mooie warme kleur.
Ze hebben de whisky natuurlijk gekleurd, non chill filtered en gebotteld op een mooie 46,3% alcohol.

De smaaknotities

De kleur is zoals al gezegd donkerrood koper.
De geur is allereerst turf, zeer duidelijk aanwezig. Druiven, zoet fruit en ietwat pittig zijn de eerste geuren die ik na de turf oppik.
De smaak in eerste instantie scherp, turf, zoet. Maar in de smaak zakt het scherpe snel weg, het is toch weer de mond die aan de dikke 46% alcohol moet wennen.
Dus, na een paar slokjes ga ik weer opnieuw proeven. Moutig, noten, leer maar ook zoete smaken van vanille en zoet fruit zijn nu het duidelijkst aanwezig. Het pittige zit er nog wel steeds in, maar nu mooier op de achtergrond, beter passend in het geheel.
Als ik er een paar druppels water bij doe, gaat de whisky mooi open. In de geur gaat de peper helemaal weg en komen hoofdzakelijk de zoete geuren van het fruit naar voren.
Ook in de smaak verandert best veel. De whisky wordt veel zachter met meer het accent naar de druifsmaak, vanille en aardbeien zijn nu ook duidelijk te proeven. In de smaak is het pepertje helemaal weg.
De afdronk is behoorlijk lang, de turf blijft mooi hangen.