De distillery
De Glenglassaugh (Glen-glass-ah) is een Highland distillery, die net ten oosten van de grens met de Speyside, helemaal tegen de kust van de Noordzee ligt.
De distillery is in 1875 opgericht en -met tussenpozen- in bedrijf geweest tot 1986, toen moesten de deuren ’voorgoed’ sluiten.
20 Jaar later heeft een aantal investeerders de stills afgestoft en in december 2008 liep er weer new make spirit door de spirit safe. Bij de heropening werden er in 2009 drie aged expressies op de markt gebracht, er waren net voor de sluiting in 1986 nog veel vaten gevuld. Ze kwamen toen met een 21-jarige, een 30+ jarige en een 40+ jarige whisky.
De eerste whisky die ze nieuw gingen produceren heette Revival (herleving), die in 2012 op de markt kwam. Snel daarna kwam de Evolution uit. Nog later zijn ze ook met een peated variant gekomen, deze Torfa.
De single malt wordt veel gebruikt voor de blends van Famous Grouse, Cutty Sark en Douglas Laing’s blended whisky’s. In 2013 heeft de BenRiach Distillery de stokerij overgenomen. Ze hebben maar twee stills staan, met een totale productiecapaciteit van 1.000.000 liter per jaar.
Sinds 2023 hebben ze de core range een make-over gegeven. Niet alleen de flessen zien er anders (prachtig) uit, ook de varianten zijn herzien. Nu bestaat de core range uit Sandend, Portsoy en de 12-jarige single malt. De ‘oude’ varianten Revival, Evolution en Torfa zijn nog wel te verkrijgen…maar wie weet hoe lang nog?
Wat zit er in de fles?
Deze Torfa is dus de sterk geturfde variant. De naam Torfa is oud Noors voor turf. De gemoute gerst is op traditionele manier gedroogd in met turf gestookte ovens in de ouderwetse Kiln. Daar krijgt de mout een aards en phenolisch karakter naast de zoete en fruitige spirit van Glenglassaugh.
Verder is er niet veel over te vinden. Grappig detail is dat ik een fles heb gezien van meer dan tien jaar geleden. Die was wat betreft design precies hetzelfde als de fles die ik nu voor me heb staan, alleen stond er toen nog “Non chill filtered & Natural colour” op. Op de fles die ik voor me heb staan staat alleen “Natural colour”…hmmm.
De whisky is op een sterkte van 50% ABV in de fles van oud model gegaan. De nieuwe 12 jarige variant heeft een veel mooiere fles.
De beleving van deze whisky
De kleur is geel tot rood goud.
De geur is sterk aanwezig, zoet, rook, citrus-fris, specerijen (anijs, kruidnagel, peper), zilt, fruit. Wauw, de geur is ‘overwhelming’, maar toch zacht…super mooi in balans!
De smaak is ook heel zacht en vol. Het is eerst een zilte zoetheid die de mond vult, maar meteen komt de frisse citroen erbij. Na een tweede en derde slok komt het fruit krachtig naar voren. Zoete appels, meloen, maar ook honing en vanille maken een breed, zoet front. Dan gaat de turf z’n werk doen en komen de zwaardere smaken naar voren. As, sigaar, specerijen, leer…
Ik doe wat druppels water erbij, ik weet niet of dat slim is vanwege de chilll filtration (vermoedelijk)…maar proberen kan altijd. Niet te veel…twee theelepeltjes in een normale dram.
Als je water toevoegt, moet je een minuutje wachten en wat swirlen met het glas, zodat het water ook z’n werk kan doen.
De geur is een heel stuk zoeter geworden, de rook is verdwenen en het is voornamelijk zoet fruit (abrikoos, perzik) geworden.
De smaak heeft dezelfde transformatie ondergaan. Ik proef nog wel wat van de zwaardere smaken, maar het is hoofdzakelijk zoet fruit met een zilte achtergrond geworden.
De afdronk is blijvend, super lang, waarbij de geproefde smaken langzaam uitdoven in een droge, zoete rooksmaak met fruit.
Wauw! Het was dus meer dan tien jaar geleden dat ik deze heb gedronken, ik ben blij dat ik ‘m weer in de kast heb staan!
