De distillery…?

Finlaggan is een Islay whisky en Islay betekent doorgaans rook, turf! Er is natuurlijk een uitzondering op Islay, namelijk Bruichladdich, die is helemaal turfvrij. Maar verder weten ze op Islay wel de turf en rook in de whisky te krijgen…en als je het mij vraagt ook nog op een prima manier 🙂

Waar deze whisky precies vandaan komt is vooralsnog een mysterie. Oké, het is een Islay whisky, maar er is geen Finlaggan distilleerderij…Is het een jonge Lagavulin, een jonge(re) Laphroaig of een Coal Ila…?
Huh? Is het een blend dan?
Nee, het is -volgens het etiket- een single malt en het schijnt dat verschillende bottelings ook niet consistent zijn in smaak. Een beetje speurwerk op het internet laat zien dat de smaak van Finlaggan in verband wordt gebracht met deze drie Islay-distilleerderijen. Het is wel iets om in de gaten te houden…ooit valt er iemand door de mand en zal dit geheim ook aan het daglicht komen. Maar, tot nu toe doen ze er heel geheimzinnig over dus…. Net zoals Port Askaig single malt, maar daar is Caol Ila al door de mand gevallen (niet zo vreemd ook, er zit maar 700 meter tussen de distilleerderij en het dorp Port Askaig).

De smaaknotities

All right, tijd om het glas te heffen…
De geur: omdat het een Islay whisky is, moet je voorzichtig beginnen met de geur op te nemen…niet te diep inhalen en met een neusgat. Het is een milde geur, zacht en duidelijk turf. De geur doet echt aan Coal Ila denken. De geur zegt wel al dat dit een jonge whisky is.
De smaak: Alweer, zacht, rook en turf, peperig wat over gaat in zoetheid. Deze whisky is erg lekker warm in de mond..héérlijk!
De afdronk is lekker lang, warm en de rook…nog steeds die rook 🙂

Water erbij?

Het heeft een alcoholpercentage van 40% en is ‘olie-ig’, dus ik doe er een drup water bij. Dat is niet echt een verbetering…een beetje zonde zelfs. Gelukkig heb ik het alleen bij de laatste slok gedaan, niet zoveel whisky ‘verpest’.

(excuses voor de slechte kwaliteit foto)