De distillery

“Nestled in a pocket Glen, in the hills above Pitlochry in the southern Highlands, lies Edradour, Scotland’s little gem. The neat cluster of buildings, houses equipment only just capable of producing commercial quantities. Indeed, Edradour distillery makes as much whisky in a year as many distilleries produce in a week, making Edradour single malt whisky a rare pleasure for a fortunate few.”

Dit is de tekst op de verpakking waarin de whisky zit. Dat maakt je al nieuwsgierig naar de whisky en nog meer naar de distillery. Ik ben dan wel in Pitlochry geweest, maar ik ben niet naar deze distillery kunnen gaan (was gesloten)… ach, dan moeten we gewoon nog eens naar Schotland.
De Edradour (uitspraak: È-dra-doer) distillery is de kleinste van Schotland, er werken maar drie mannen (The three men of Edradour) en de meeste instrumenten die ze gebruiken dateren zelfs nog van de oprichting in 1825.

Wat zit er in de fles?

Het water voor de whisky komt uit een ondergrondse bron (Moulin) en voor de koeling gebruiken ze het water uit de beek (The Edradour burn). De Edradour 11 Madeira cask SFTC is single cask (11 jaar in een madeira vat. Vatnummer 128 waaruit 961 flessen zijn gebotteld) en cask strenght. Het alcoholpercentage is 59,4% (!). Ook heeft deze whisky zijn natuurlijke kleur en is niet gekoeld gefilterd…een puur natuurtje dus.

Voordat ik met mijn smaaknotities begin, wil ik je graag even meenemen naar smaaknotities van een site op het internet…gewoon om te laten zien hoe de smaak soms omschreven wordt:
”Elf jaar lang heeft hij mogen rijpen op Madeira casks en omdat hij Straight From The Cask is betekent dat hij niet verdund is of dat er andere van hetzelfde soort whisky er aan toegevoegd is. Dit geeft hem een redelijk zoete neus met als piekende geur die van gepureerde appels. Dit valt op een achtergrond van heide met licht bittere limoentonen. In zijn smaak neemt de zoetheid echter een beetje toe in de vorm van zandkoekjes overgoten met zomerbessen. Verspreid hierdoor proeft u intense peperige kruiden met slechts een klein vleugje van eik. Zoet is een zeer aanwezige deelnemer in zijn afdronk. Gerst met perziken op siroop met als klap op de vuurpijl een zachte ondertoon van citroen merengue taart.”
Nou…ik ben benieuwd of ik dat ook allemaal proef…

De smaaknotities

Bij het openmaken van de fles kwam de zoete geur me al tegemoet. Nu bij het proeven (na zo’n 10 minuten in het glas te hebben gezeten) is die erg zoete geur een beetje verdwenen. Ik ruik wel wat van die appel, maar de geurige hei vind ik erg duidelijk aanwezig. De geur doet je niet vermoeden dat het een whisky van bijna 60% alcohol betreft.
Als je proeft daarentegen wel, de whisky knalt binnen…ik doe er dadelijk ook water bij. Maar nu eerst puur proeven
Na een paar slokjes ben ik wel gewend aan de sterke alcoholsmaak. Het eerste wat me nu opvalt is de peper-scherpte, maar ook blijft de whisky wel zoet. Het zandgebak (shortbread) vind ik niet echt terug…maar wel nog die appel. Ergens proef ik ook rode bessen.
De afdronk is best kort voor zo’n sterke whisky, maar wel erg lekker. Hoofdzakelijk zoet (inderdaad van die perzik) en licht pittig en wat citrus.
Nu wat water erbij…
De geur wordt heel zacht, nog steeds zoet maar ook wat van gerst komt naar voren.
De smaak is heel anders geworden, de peper is nagenoeg verdwenen en het zoete wordt wat versterkt. Er komen nu ook tonen van chocolade en noten naar voren. De smaak schiet ook meer de neus in.
De afdronk is prominenter, nu komt pas die peper tevoorschijn. De smaak blijft ook veel langer hangen…