Dalwhinnie omschrijft zichzelf als “The gentle spirit”, maar staat ook wel bekend als “The honey whisky”. Ik heb de distillery een keer mogen bezoek, de blog ervan lees je hier.

De Distillery

Dalwhinnie ligt midden in de Highlands en misschien ook wel geografisch midden in Schotland. De locatie van de distilleerderij is zo gekozen dat het water van Lochan-Doire-Uaine makkelijk gebruikt kan worden. De naam Dalwhinnie komt uit het Gaelic Dail Chuinnidh en betekent zoveel als ‘de ontmoetingsplek’.

De distilleerderij is in 1897-1898 gebouwd en heeft in de loop der jaren een rijke geschiedenis opgebouwd. Volgens eigen zeggen is het dieptepunt begin 1900 geweest, toen waren ze in handen van “The Americans”, met de vrees dat de whisky volgens Amerikaans recept gemaakt ging worden. Tegenwoordig is Diageo de eigenaar en maakt Dalwhinnie 15 deel uit van de ‘Classic Malt Collection’, het is zelfs een van the original six.

Lizzie’s Dram

Elizabeth Steward is een van de eerste vrouwelijke operators in een Schotse distillery. Ze heeft 30 jaar bij Dalwhinnie gewerkt en ter ere van haar is deze variant gemaakt. Toen ik ‘m in de distillery kocht was het alleen maar beschikbaar in de visitors centre, ik weet niet of dat zo blijft. Er zijn wel slechts 7.500 flessen gemaakt. Ik heb een gesigneerde versie gekocht…
Deze whisky is NAS (jammer!) en heeft gerijpt in Amerikaans wit eiken. De whisky is gebotteld op een mooie 48% alcoholsterkte en het lijkt er een beetje op dat het natuurlijk gekleurd is (de kleur is vrij licht).

De smaaknotities:

De kleur is dus vrij licht, strogeel.
De geur is kenmerkend Dalwhinnie, fruit (appels), vanille, citrus. De geur is een beetje scherp, het lijkt erop dat deze whisky zeker geen 15 jaar oud is.
De smaak is veel minder Dalwhinnie. De eerste binnenkomer is scherp en metallic. Het is natuurlijk 48%, dus de mond moet er even aan wennen. Ik neem eerst een paar slokjes om te wennen en ga dan op proeven over.
Na een paar slokken wordt de whisky inderdaad zachter. Maar, er blijft een jong karakter aan zitten waarvan ik denk dat die weg zou zijn als de whisky een paar jaartjes ouder zou zijn…jammer!
Hoofdzakelijk proef ik kruiden, sinaasappelschil en nog steeds een beetje die metaalsmaak. Ik mis echt de mooie kenmerkende Dalwhinnie smaakjes zoals vanille en honing.
Hopelijk doet water iets goeds, bij 48% alcohol zou dat moeten werken.
De geur wordt heel veel zachter, maar niet zoeter.
De smaak wordt er helemaal niet beter van! Nu is die nog harder dan voorheen.
Dit is geen makkelijke whisky om te drinken…Ik ben het helemaal niet onze tour guide Kevin eens dat dit de beste Dalwhinnie in een fles is. Ik denk zelfs dat dit de minste Dalwhinnie is die ik heb geproefd…het is wel pas de derde Dalwhinnie.

Conclusie

Ik vind het geen waar voor het geld en zou deze whisky niet nog eens kopen (als dat zelfs nog kan).