Bunnahabhain

Toen ik me nog niet zo bezighield met whisky en alles eromheen, vond ik deze fles er altijd erg whisky-ig uitzien, een mooie merknaam in een prachtige fles met een mooi traditioneel etiket.
Het is Bunnahabhain, een distillery van Islay. Allereerst de uitspraak, ik heb mijn research gedaan. Veel Schotten zeggen Bu-na-‘ha-ben, maar in Gaelic (Gè-lik) wordt een bh combinatie een v, dus dan wordt de uitspraak Bu-na-‘ha-ven. Beide uitspraken zijn acceptabel…maar de uitspraak met de ‘v’ staat ook op de rug van de kartonnen koker.
Nu denken veel mensen dat alle whisky van Islay een rookbom is, maar dat moet wel genuanceerd worden. Van de Bruichladdich distillery bijvoorbeeld komen drie varianten; Bruichladdich zelf, een unpeated whisky, Port Charlotte die van licht peated naar heavily peated gaat en als laatste Octomore, zeer zwaar geturfd (zelfs ’s werelds zwaarst geturfde whisky).
Maar, van het hele eiland komen whisky’s die sterk variëren in de hoeveelheid turf. Als vuistregel kun je zeggen dat de distillery’s uit het noorden lichter, delicater en subtieler zijn. De zuidelijke whisky’s zijn zwaarder, meer geturfd…een (rook)bom. Deze Bunnahabhain komt uit het noorden, zo’n 7-8 km ten noorden van Port Askaig. Vanuit de distillery kijk je over het water (The Sound of Islay) naar “The Paps of Jura”.
Bunnahabhain bestaat al sinds 1881 en er is sindsdien niet veel veranderd. Ze hebben de moutvloer verwijderd, er zijn twee stills bij gekomen…en dat is het eigenlijk.
Ze hebben kleine stills, zoals meerdere Islay distillery’s. Kleine peervormige stills hebben weinig reflux (terugstroom) en daardoor krijg je een krachtige whisky met veel laagjes en ook zwaardere smaken.
Voor het rijpen gebruiken ze geen specifieke vaten. Ze gebruiken bourbon, sherry en refill vaten om daarmee het karakter van de malt het best tot z’n recht te laten komen.
Ze gebruiken ongeturfde gerst, ze drogen de mout met warme lucht. Om te voorkomen dat het water in aanraking komt met turf, wordt het van grote diepte opgepompt en via een waterleiding naar de distillery vervoerd.

Wat zit er in de fles?

Deze whisky is een variant die Bunnahabhain al heel erg lang maakt, de 12-jarige. Vroeger was die chill filtered, 40% alcohol maar tegenwoordig maken ze ‘m unchill filtered, natural colour en bottelen ze de whisky op een mooie 46,3%. Dat percentage ligt net boven de hoogte waar de oliën die in de gerst zitten gaan klonteren en voor een licht troebel effect zorgen, de zogenaamde ‘mist’. Als er water bij gedaan wordt, komt de mist tevoorschijn, heel licht.
De whisky heeft gerijpt op sherry, bourbon en refill vaten. Dat moet wel een mooi smaakpalet geven…

De smaaknotities

De kleur van de whisky is een beetje donkergoud, roodgoud.
De geur is heel zacht, maar erg diep, vol en aromatisch. Een lichte turf, bloemen, gedroogd fruit en mout.
De smaak is ook fruitig, zacht maar ook stevig, vol. Er zweeft een mooie zoetheid in de smaak, die samengaat met noten, hele lichte vanille en karamel.
De afdronk is best lang, lekker vol die eindigt met eikenhout en kruiden.
Ik doe er nu wat druppels water bij, ik ben benieuwd wat dat met de smaak doet.
De geur is wat minder vol, maar de bloemen zijn nog steeds mooi aanwezig.
De smaak is erg veranderd, veel voller, meer van de zoete smaak, kruidiger, de turf is ook wat beter aanwezig…alsof het zo bedoeld is…wauw!!
De afdronk is nu een heel stuk pittiger, intenser maar iets korter heb ik het idee.

Conclusie

Dit is een geweldig lekkere whisky, een waar je enorm waar voor je geld krijgt en waarvan je keer op keer kunt genieten. Dat ga ik in ieder geval doen, met volle teugen!