De Arran distillery

The Isle of Arran is het meest zuidelijke eiland van Schotland, tussen het schiereiland Kintyre en het Schotse vaste land, een klein beetje zuidelijker dan Glasgow.
Arran was in de 19de eeuw een eiland met wel 50 distilleerderijen (waarvan de meeste illegaal waren), maar de laatste distilleerderij sloot in 1840 haar deuren, dat was de Lagg distillery.

In 1995 opende een gloednieuwe distillery haar deuren in Lochranza, helemaal in het meest noordelijke puntje van het eiland.
Het was eigenlijk de bedoeling om een jaar eerder te openen, maar een koppel gouden adelaars had een nest gemaakt in de nabije omgeving van de distillery. Aangezien adelaars beschermde dieren zijn, hebben ze de opening een jaar moeten uitstellen. Die gouden adelaars zijn nog steeds in hun logo verwerkt.
In 1998 kwam de eerste botteling op de markt en nu nog liggen er van die batch in warehouse No1 drie speciale vaten te rijpen, een voor elk van de twee kleinzonen van Queen Elizabeth en een vat van de Schotse acteur Ewan McGregor. Gedurende de jaren gingen de zaken goed, er kwamen geleidelijk meer varianten op de markt. In 2016 kwam de 18-jarige op de markt en niet veel later kwam er een speciale 21-jarige jubileumuitgave.
In 2018 begon de bouw van een tweede distillery, de Lagg distillery genaamd, helemaal in het zuiden van het eiland…ze produceren echter wel onder de naam Arran distillers company.
Een jaar later hebben ze de flessen gerestyled naar wat het nu is, een modern jasje voor een traditionele whisky die nu op twee plekken op het eiland wordt gemaakt. Wie weet wat ze nog allemaal in het vat hebben voor ons?

Wat zit er in de fles?

Deze whisky wordt de nieuwe ‘daily dram’ van Arran. De whisky is NAS, maar bekend is dat er hoofdzakelijk zeven en acht jaar oude whisky’s zijn gebruikt. Die whisky’s hebben enkel op first-fill bourbon barrels gerijpt. Ze hebben ook oudere vaten gebruikt om het complex aan smaken te vergroten.
Normaliter bottelen ze bij Arran de whisky op 46% of meer, deze variant is echter op 43% ABV de fles in gegaan. De kleur is natuurlijk, ook deze instapper is niet bijgekleurd met E150a…of zoals ze zelf zeggen op de rugprint van de koker: “We never add caramel”.

Hoe smaakt die?

De kleur van de whisky is behoorlijk licht, strogeel tot licht goud.
De geur is heel fris en vriendelijk. Het is een fruitbom, appels, citrus en licht op de achtergrond nog rood fruit.
De smaak is ook heel zacht en vriendelijk. Vanille is duidelijk de eerste smaak die ik proef, maar die smaak wordt wel begeleid door het fruit. De smaak is wat minder citrus, maar nu appels, rood fruit en peer. Er zit ook een lichte hint van specerijen in. Een zacht pepertje, kaneel en nog iets dat ik niet kan duiden (het blijft soms lastig).
De afdronk is mooi en best lang. Het fruit blijft mooi hangen, er komt een eikensmaak bij en de kruiden zweven daar een beetje tussendoor.

Wauw, een hele mooie aanrader! Super mooie whisky voor dit geld!