Jos en ik waren eindelijk begonnen aan de West Highland Way. Dat is een wandeling van 152 km, startend in Milngavie (spreek uit als Mull-guy) naar Fort William. We waren een 6 maanden ervoor al begonnen met de voorbereidingen (boeken van overnachtingen e.d.), dus we hadden er lang naar uitgekeken.

De eerste etappe was van Milngavie naar Drymen over redelijk vlak landschap. Er was ons ook al verteld dat de eerste twee dagen niet de mooiste dagen zijn om te lopen. Maar, op de eerste etappe ligt wel de enige whisky-distillery die überhaupt op de route ligt, de Glengoyne distillery. Een kilometer voorbij het eind ligt ook de Ben Nevis Distillery, maar dat is niet op de route. Een distillery onderweg maakt veel goed natuurlijk…dit zou mijn allereerste bezoek aan een whisky-makerij worden…ik was erg benieuwd!

Daar ligt die!

Gelukkig ligt de distillery niet ver voor het eind van de etappe, dan hoeven we niet zover te lopen met die whisky in de benen.
We zagen ‘m al van veraf liggen, tussen de weilanden zie je de warehouses (ik wist toen nog niet dat die zo heten) al liggen en de krijtwitte distillery.
Gelukkig voor mij stonden de grote deuren van de warehouses wagenwijd open, ik heb mooie foto’s kunnen nemen van de vaten die torenhoog opgestapeld stonden om de pallets. Leuk detail, de warehouses liggen in het gebied dat als Lowlands wordt aangemerkt, de distillery ligt aan de andere kant van de we…daar waar het de Highlands is…

De Shop
We kwamen binnen in de shop, een mooi uitgestalde ruimte met veel flessen whisky (natuurlijk) van £ 30,- tot  £ 25.000,- per fles, veel snuisterijtjes (heupflessen met ingebouwde drinkbekertjes), vaten waaruit je zelf een fles kon vullen, glazen, kleding…je kon je ogen echt de kost geven daar.
In de shop gingen we ook overleggen of we een tour wilden. Het was nog niet echt laat, nog maar 45 minuten lopen tot het einde van de etappe, Drymen en Jos kon aan mijn ogen zien dat ik echt heel graag wilde…dus, hup dan.
Maar dan moet je kiezen, een ‘wee tasting tour’, ‘The malt master experience’, ‘The collection tour and tasting’…wat moet je kiezen? Ik wilde wel een tasting erbij, volgens de booking-lady was de ‘Wee tasting tour’ het snelste voorbij. Ik leerde later pas dat “wee’ Schots is voor klein. De kleine-proef-tour is het dus geworden.

Vervolgens gingen we verder naar de washbacks, de houten vaten waar de Wort (het zoete water) in afgekoelde vorm in gaat en waar de gist aan wordt toegevoegd…het wordt bier. Mijn hemel, dat stinkt. Ik trapte erin…ze laten de nietsvermoedende toerist ruiken aan ene vat waar het gistproces het meest maximaal is…blègh!
Daarna op weg naar het hart van de distillery, de Stills. Bij Glengoyne hebben ze er drie, een washstill (de eerste, waar het bier ingaat) van 12.500 liter (!) en twee spirit stills van elk 4000 liter. Veel Schotse (kleinere) distillery’s doen ‘het’ met twee stills, een wash en een spirit still, bij Glengoyne hebben ze er dus drie.
Dat is dan weer vanwege het feit dat ze zeer langzaam distilleren, dus de spirit stills zijn veel langer bezig met een batch dan de wash still. Op die manier kunnen ze dus een meer continu proces waarborgen.
Het was met recht het hart van de hele distillery, de drie musketiers stonden te prijken op een verhoging, mooi centraal in de grote ruimte. De warmte die ervan af straalde en de geur maakte het een hele bijzondere ervaring.
Snel gingen we –via de warehouses en het buitengebied- naar de tasting-room waar we een 10 jarige en 18 jarige Glengoyne kregen te proeven. Jos vond de whisky maar niets, maar ik vond het heerlijk.
Na de tasting hebben we nog een klein rondje om de distillery gemaakt, ik heb nog een 3-pack van kleine flesjes gekocht en toen moesten we toch maar weer op..

…het vervolg van de West Highland way.

Mijn eerste ervaring met een distillery heeft wel een aanwakkerend effect gehad. Ik was al een tijdje bezig met whisky proeven, maar ik merkte dat ik hier wel heel veel affiniteit mee had…ruimte voor veel meer!