Lagavulin is een van de oudste distilleerderijen van Islay. Lagavulin is ook een van de zwaarder geturfde whisky’s van Islay, met die kenmerkende medicinale geur.
De distillery
Je vindt de Lagavulin distillery aan de zuidkust van Islay, samen met Port Ellen, Laphroaig en Ardbeg netjes op een rijtje. De naam komt -uiteraard- uit het Gaelic, Lag a’ Mhuilinn. Als je dan weet dat de Mh combinatie als een v uitgesproken wordt, lees je er ook Lagavulin. Lag a’ Mhuilinn betekent ‘Het dal van de molen’.
In 1816 bouwden John Johnston en Archibald Campbell Brooks twee stookhuizen. Een ervan is Lagavulin geworden en die heeft de andere ‘opgeslokt’. Er zijn echter aanwijzingen dat 10 verschillende stookplekken illegale stookactiviteiten laten zien, daterend terug tot aan 1742.
John en Archibald stonden tot aan 1835 aan het roer. Er volgde toen een reeks van overnames, verbouwingen en verbeteringen aan het gebouw en omgeving (een goede weg van en naar de distillery bijvoorbeeld). Uiteindelijk komt Diageo in beeld, zij worden in 1997 de eigenaar. Ze gebruiken nu vier stills, twee wash stills van elk 11.000 liter en twee spirit stills van elk 12.500 liter. De stills zijn karakteristiek peervormig, die vorm geeft dat kenmerkende zware profiel aan de whisky.
Ze fermenteren de wash vrij snel, zodat er weinig esters ontstaan. Die zorgen immers voor een bloemige smaak. Het distilleren gaat wel langzaam, waardoor er minder reflux ontstaat en dus veel alcoholdamp snel in de condensator gaat. Door die langzame distillatie krijg je smaken als leer, teer, as, zeewier, etc.
Classic Malt
Lagavulin is een van de zes whisky’s uit de original classic malt collection van Diageo.
De Classic Malts of Scotland is een selectie van zes single malt whisky’s, gelanceerd en samen op de markt gebracht in 1988 door United Distillers en Vintners, dat nu eigendom is van Diageo. Ze worden vaak samen tentoongesteld in bars en slijterijen. Diageo heeft sindsdien andere single malts op de markt gebracht met het Classic Malts-label. De zes eerste classic malts zijn Glenkinchie, Dalwhinnie, Cragganmore, Oban, Talisker en Lagavulin.
Wat zit er in de fles?
Deze tienjarige single malt is van origine een Travel Exclusive, dus alleen op de veerboot (waar ik hem van heb) of het vliegveld te koop. Inmiddels is die ook zo te koop in de slijterij.
De whisky heeft tien jaar in twee soorten vaten gerijpt. Een deel heeft in “Rejuvenated” vaten (STR-vaten) gelegen en een ander deel heeft in ex-bourbonvaten gerijpt. Dat maakt samen een mooi complex geheel dat de breedte van het smaakpalet vult. Ze hebben de whisky op een sterkte van 43% ABV de fles in gedaan. Deze 43% is de signature sterkte van Lagavulin, ook het 16 jarige vlaggenschip is op deze sterkte gebotteld.
De beleving van deze turf-bom
De kleur is rood koper.
De geur is die kenmerkende, medicinale turf. Als je daar doorheen bent komt er een frisse, citrus- en grasgeur naar voren. Er zitten ook wat zwaardere geurtjes in zoals aarde, noten, specerijen…echt een geurbom!
De smaak is ook allereerst de medicinale turf. Ook hier ‘moet’ je even doorheen, dan komt er een hele frisse smaak naar voren. Citrus, peer, vanille, zilt, pepertje, karamel, kruiden, gerookte ham, as, leer.
De afdronk is erg lang, waarbij de geproefde smaken blijven hangen. Dat frisse citrusje blijft aanwezig samen met kruiden, peper, as en eiken.
Wauw!!
