Lochlea?
Lochlea is een boerderij die in het zuidwesten van Schotland ligt. Tot 2006 was het een melkveebedrijf, totdat Neil en Jen de boerderij overnamen. Ze zijn tot 2014 doorgegaan met stamboekvee, maar toen vonden ze dat het roer om moest om levensvatbaar te blijven. Ze gingen de hele 50 ha gebruiken voor de verbouw van brouwgerst. Daarop voortbordurend kwamen ze op het idee om een nieuwe Lowland distillery te bouwen.
De verbouwing van de stallen en boerderij begon in 2017, de voormalige varkensstal en het hart van de boerderij werden omgebouwd tot distilleerderij. De veestallen werden herbestemd tot warehouses. De diverse vergunningen waren in 2018 allemaal geregeld, het stoken kon beginnen!
Gedurende tien jaar noemde Robert Burns Lochlea zijn thuis, van 1777 tot de dood van zijn vader in 1784. Overdag werkte Burns hard op de boerderij en ’s avonds genoot hij van het gezelschap van zijn vrienden, terwijl hij debatteerde in de Bachelors’ Club in het nabijgelegen Tarbolton. De grond en Robert Burns hebben het eerlijke, gepassioneerde en vooruitstrevende karakter van Lochlea-whisky geïnspireerd.
De distillery
Lochlea staat onder leiding van ex-Laphroaig Distillery Manager John Campbell. John is de afgelopen 27 jaar werkzaam geweest als master distiller bij Laphroaig. Hij brengt daarmee een schat aan kennis met zich mee om Lochlea te helpen hun potentieel te verwezenlijken.
Ze zijn zich erg bewust van de vooroordelen over Lowland whisky’s. Ze proberen met deze whisky dan ook iets heel anders neer te zetten. Hiervoor gebruiken ze onder andere twee verschillende fermentatie-lengtes (66 en 116 uur), waardoor een grotere diepte in de smaak bereikt wordt. Vervolgens gaat de wash in de still en die wordt erg langzaam opgestookt om zo meer kopercontact te krijgen.
Ze produceren ongeveer 180.000 l.p.a. met behulp van een mashtun van 2 ton, 6 houten washbacks en 2 op maat gemaakte koperen stills. Ze vullen alle vaten ter plaatse, ongeveer 30 per week en ze worden opgeslagen in de drie warehouses.
Wat zit er in de fles?
Deze variant heet Ploughing edition en is gemaakt ter ere van de winters in Ayrshire. Die zijn heel koud en dat is de tijd dat het land geploegd wordt om het klaar te maken voor het inzaaien van de nieuwe gerst. De kou wordt weergegeven door het lichtblauwe etiket, de geturfde whisky staat voor het warmend karakter. De whisky is gerijpt op ex-Islay vaten en geturfde quarter casks. De turf zit dus niet in de new make spirit maar in de vaten.
Het is een NAS whisky, maar die kan dus niet ouder zijn dan vijf jaar. Ze hebben de whisky in 2023 op een sterkte van 46% ABV in de fles gedaan. Vanwege die alcoholsterkte is die ongekoeld gefilterd en heeft geen kleurstofje gekregen.
De beleving van de whisky
De kleur is heel licht, bleek strogeel
De geur is in eerste instantie turfrook. Die is niet heel sterk (zoals Laphraoig), maar wel duidelijk aanwezig. Naast de licht medicinale turfrook ruik ik een frisse citrus, zure appels en een zilte achtergrondgeur.
De smaak is minder vol dan dat de geur doet vermoeden. Ik proef wel dat het een sterkte van 46% heeft, maar ik mis de diepte en zwaarte die daarbij hoort. Ik denk dat de whisky een paar jaartjes langer had mogen rijpen, maar niet in de ex-Laphroaig vaten. De turf is ook in de smaak aanwezig, maar maakt moeilijk plaats voor het originele karakter van de whisky.
Ik proef fruit, de citrus en appels weer, maar ook noten. Na wat slokjes komt er een karamel en moutsmaak bij. Ik proef eigenlijk niet veel meer.
De afdronk is een beetje scherp, niet erg lang. Het fruit dooft uit in een droge turfrook en de citrus achtergrond is nog steeds aanwezig.
Bij het schrijven van de achtergrond had ik eigenlijk een beetje meer van de whisky verwacht. Hij valt een beetje tegen, omdat ze een onderscheidende Lowland whisky wilden maken. Ik vind dat dit niet echt is gelukt, ondanks de hoeveelheid turf in de whisky. Ik ga denk ik nog wel een ongeturfde variant van Lochlea proberen, misschien dat die wat beter uit de verf komt.
