Er wordt gezegd dat Lagavulin de oudste distilleerderij van Islay is. Het is zeker een van de zwaarder geturfde whisky’s van Islay, met die kenmerkende medicinale geur.
De distillery
Je vindt de Lagavulin distillery aan de zuidkust van Islay, samen met Port Ellen, Laphroaig en Ardbeg netjes op een rijtje.
De naam komt -uiteraard- uit het Gaelic, Lag a’ Mhuilinn. Als je dan weet dat de Mh combinatie als een v uitgesproken wordt, lees je er ook Lagavulin. Lag a’ Mhuilinn betekent ‘Het dal van de molen’.
In 1816 bouwden John Johnston en Archibald Campbell Brooks twee stookhuizen. Een ervan is Lagavulin geworden en die heeft de andere ‘opgeslokt’.
Er zijn echter aanwijzingen dat 10 verschillende stookplekken illegale stookactiviteiten laten zien, daterend terug tot aan 1742.
John en Archibald stonden tot aan 1835 aan het roer. Er volgde toen een reeks van overnames, verbouwingen en verbeteringen aan het gebouw en omgeving (een goede weg van en naar de distillery bijvoorbeeld). Uiteindelijk komt Diageo in beeld, zij worden in 1997 de eigenaar.
Lagavulin nu
Lagavulin is een van de classic malt collection van Diageo. De Classic Malts of Scotland is een selectie van zes single malt whisky’s, gelanceerd en samen op de markt gebracht in 1988 door United Distillers en Vintners, dat nu eigendom is van Diageo. Ze worden vaak samen tentoongesteld in bars en slijterijen. Diageo heeft sindsdien andere single malt-labels en -varianten op de markt gebracht met het Classic Malts-label. De zes eerste classic malts zijn Glenkinchie, Dalwhinnie, Cragganmore, Oban, Talisker en Lagavulin.
Ze gebruiken vier stills, twee wash stills van elk 11.000 liter en twee spirit stills van elk 12.500 liter. De stills zijn karakteristiek peervormig, die vorm geeft dat kenmerkende zware profiel aan de whisky.
Ze fermenteren de wash vrij snel, zodat er weinig esters ontstaan. Die zorgen immers voor een bloemige smaak. Het distilleren gaat wel langzaam, waardoor er minder reflux ontstaat en dus veel alcoholdamp snel in de condensator gaat. Door die langzame distillatie krijg je smaken als leer, teer, as, zeewier, etc.
Wat zit er in de fles?
Deze variant heeft een leeftijd van 8 jaar en is als limited edition in 2016 op de markt gekomen om hun 200 jarig jubileum te vieren. De whisky viel zo goed in de smaak dat die nu in het kernassortiment zit.
Ze hebben voor een rijping van 8 jaar gekozen vanwege Alfred Barnard. Hij bracht in 1880 een bezoek aan de distillery en proefde een Lagavulin die hij als ‘exceptionally fine’ beoordeelde. Dat was een 8 jarige Lagavulin.
Deze whisky heeft gerijpt op refill ex-bourbon vaten. Ik kan niets vinden over de filtratie en eventuele bijkleuring. De 16 jarige variant is wel bijgekleurd en koel gefilterd….
De whisky
De kleur is heel licht, strogeel. Ik denk dat dit de originele kleur is, anders was die wel donkerder geweest.
De geur is allereerst de kenmerkende medicinale turf. Maar, meteen ook heel zacht met een duidelijke citrus basis. Er zit veel fruit in: appel en peer en rood fruit. Ik ruik ook een mout geurtje op de achtergrond.
De smaak is eerst de medicinale turf, volop! Na die turf proef ik een hele frisse, licht zure whisky. Weer dat fruit, zilt, kruidig, limoengras en vanille op de achtergrond. Wat een mooie, volle whisky is dit zeg.
Water bij de whisky maakt de geur zachter. Ook de smaak is een heel stuk zachter geworden. Nu komen de dikkere smaken zoals teer, leer, karamel naar voren. Ook een pepertje komt erbij kijken. De citrus is grotendeels verdwenen…het is echt een andere whisky geworden.
De afdronk is stevig en lang. Het zilte blijft goed hangen en uiteindelijk dooft het uit in een droge eikensmaak.
Zoals Alfred het al zei: Exceptionally fine!
