Bunnahabhain

Toen ik me nog niet zo bezighield met whisky en alles eromheen, vond ik deze fles er altijd erg whisky-ig uitzien, een mooie merknaam in een prachtige fles met een mooi traditioneel etiket.
Het is Bunnahabhain, een distillery van Islay. Allereerst de uitspraak. Veel mensen (zelfs Schotten) zeggen Bu-na-‘ha-ben, maar in Gaelic (Gè-lik) wordt een bh combinatie een v, dus dan wordt de uitspraak Bu-na-‘ha-ven. Beide uitspraken zijn acceptabel…maar de uitspraak met de ‘v’ staat ook op de rug van de kartonnen koker.
Nu denken veel mensen dat alle whisky van Islay een rookbom is, maar dat moet wel genuanceerd worden. Van de Bruichladdich distillery bijvoorbeeld komen drie varianten; Bruichladdich zelf, een unpeated whisky, Port Charlotte die van licht peated naar heavily peated gaat en als laatste Octomore, zeer zwaar geturfd (zelfs ’s werelds zwaarst geturfde whisky).
Maar, van het hele eiland komen whisky’s die sterk variëren in de hoeveelheid turf. Als vuistregel kun je zeggen dat de distillery’s uit het noorden lichter, delicater en subtieler zijn. De zuidelijke whisky’s zijn zwaarder, meer geturfd…meer (rook)bom. Deze Bunnahabhain komt uit het noorden, zo’n 7-8 km ten noorden van Port Askaig. Vanuit de distillery kijk je over het water (The Sound of Islay) naar “The Paps of Jura”.

De distillery

Bunnahabhain bestaat al sinds 1881 en er is sindsdien niet veel veranderd. Ze hebben de moutvloer verwijderd, er zijn twee stills bij gekomen…en dat is het eigenlijk.
Ze hebben kleine stills, zoals meerdere Islay distillery’s. Kleine peervormige stills hebben weinig reflux (terugstroom) en daardoor krijg je een krachtige whisky met veel laagjes en ook zwaardere smaken.
Voor het rijpen gebruiken ze geen specifieke vaten. Ze gebruiken bourbon, sherry en refill vaten om daarmee het karakter van de malt het best tot z’n recht te laten komen.
Ze gebruiken ongeturfde gerst, ze drogen de mout met warme lucht. Om te voorkomen dat het water in aanraking komt met turf, wordt het van grote diepte opgepompt en via een waterleiding naar de distillery vervoerd.

Eirigh na Greine

En alweer die uitspraak. Deze is wat lastiger om fonetisch op te schrijven. Ik zal maar de uitspraakspelling van het rugetiket overnemen: ae-ree ne GRAY-nyuh…
Het betekent ‘ochtend lucht’, geïnspireerd op het uitzicht over de ‘Sound of Islay’.
Deze single malt heeft voor een gedeelte gerijpt op rode wijn vaten uit Frankrijk en Italië. Deze vaten zorgen voor een mooie mix met de bekende ziltige tonen in de standaard Bunnahabhain.
De whisky is een NAS whisky, dus de leeftijd is niet bekend (No Age Statement). Ze hebben de whisky gebotteld op een mooie 46,3% en is (dus) unchill filtered. Dat betekent dat de zwaardere alcoholen (foezel-oliën) er nog inzitten. Die oliën zorgen voor diepere smaaklagen, een druppeltje water toevoegen leidt vaak tot een verrassend effect…probeer maar eens uit als je een whisky met een sterkte van 46 of meer procent hebt. Als laatste, de whisky is natuurlijk gekleurd. Ze hebben geen kleurstofje E150a toegevoegd (gelukkig).

De kleur, geur, smaak en beleving van de whisky

De kleur van de whisky is een mooie, traditionele diepe koperkleur.
De geur is ietsjes zoet van fruit. Krenten en noten zijn de geuren die ik als eerste oppik, maar er zit duidelijk een zuurtje op de achtergrond.
De smaak is heel vriendelijk, vol maar ook zacht. De zoetheid van fruit is ook duidelijk in de smaak aanwezig. Zoete pruimen, zoete kers, maar ook gedroogd fruit is aanwezig in de smaak.
Na een aantal slokjes dienen zich nog steeds andere smaken aan, maar wel in dezelfde smaak-range. Abrikoos, perzik en zoete sinaasappel, maar ik proef ook eiken en chocolade.
De afdronk is lang en vol. De noten blijven hangen en er komt een kruidige smaak bij kijken.

Ook deze Bunnahabhain is weer een genot om te drinken…een heerlijke winterwhisky als je niet van geturfde whisky houdt.