De geschiedenis

Lindores is van oorsprong een boerderij en abdij die al in de 15de eeuw in Fife, Lowlands stond. Fife is het uitstekende stukje land ten noorden van Edinburgh, aan de andere kant van het water Firth of Forth.

Het bijzondere aan Lindores (uitspraak: Lindoors) is dat dit de plek is waar de eerste vermelding van “Aqua Vitae” te vinden is. In het jaar 1494 gaf koning James IV de opdracht aan John Cor, een monnik in Lindores Abbey om het levenswater te stoken. Bij Lindores maken ze ook die Aqua Vitae na, maar daar zijn kruiden en specerijen aan toegevoegd. Dát is dus niet whisky zoals we die tegenwoordig kennen. In whisky mag namelijk niets toegevoegd worden, behalve de smaakloze kleurstof E150a.

De eerste whisky…

In het jaar 2001 ontstond bij eigenaar Drew McKenzie Smith het idee om, na 500 jaar, opnieuw whisky op deze plek te maken. Na een hele lange tocht van onderzoek in de archieven bouwden ze weer een vergelijkbare distillery op de plek waar nog alleen Lindores Abbey stond. In 2016 zag de distillery het eerste levenslicht, in 2017 begonnen ze met distilleren. De whisky werd gemaakt met de gerstsoort Concerto. Ze hanteren een uitzonderlijk lange fermentatie (117 uur), de langste in Schotland. Ze gebruiken de bijzondere (zoals ze het zelf noemen) Sister-spirit-stills Poppy and Gee, genoemd naar de twee dochters van Drew McKenzie Smith.
Die eerste variant werd de Lindores MCDXCIV, het jaartal 1494. De review van deze whisky is ook op de website te vinden.

Wat zit er in de fles?

Er zijn drie varianten die ‘Casks of Lindores’ heten. Alle drie de varianten zijn unchilled filtered, natuurlijk gekleurd en op 49,4% alcoholsterkte de fles in gegaan.
De eerste variant heeft enkel gerijpt op bourbon vaten, de tweede heeft op STR wijn barriques gerijpt en de derde variant heeft in Oloroso sherry butts gerijpt.
Ik heb de tweede variant, de STR-wijn rijping dus. STR staat voor Shaved (schrapen van de binnenkant van het vat), Toasted (verhitten zonder vlam) en Recharred (blakeren met vlammen). Hierdoor blazen ze een vat nieuw leven in zonder de originele identiteit te verliezen. De rode wijn uit Spanje is nog duidelijk aanwezig in het vat, de kleur geeft dat al een beetje weg.
Alle drie de varianten zijn ‘Limited Edition’, alleen weet ik niet hoe limited dat is…

De smaak van de whisky

De kleur is mooi bruin-koper.
De geur is heel zacht en zoet. Fruit (perzik), zoet van jam, vanille, karamel en een lichte hint van groene kruiden op de achtergrond. Voor whisky van deze sterkte is de geur heel zacht en aangenaam.
De smaak is ook heel zacht, vol en zoet. Fruit is ook in de smaak het eerste dat ik herken, maar niet hetzelfde fruit als in de geur. Ik kan er nu niet echt de vinger op leggen…rood fruit misschien. Maar, er zit nog veel meer in, kruiden, toffee, eikenhout, peper…wauw! De textuur van de whisky is ook erg zacht, maar niet dik.
De afdronk is half lang. De peper van de smaak blijft hangen, samen met de kruiden en toffee. Ik proef in de afdronk ook een hint van rook, die had ik nog niet eerder gevonden.

Het is een hele andere whisky dan de MCDXCIV, maar ook super mooi en rijk…Wauw!!