Glenmorangie, de distillery

Hoge stills

Deze distillery uit het noorden van Schotland staat bekend om een paar hele bijzondere feiten:
Glenmorangie heeft de hoogste stills van Schotland, 5.14 m om precies te zijn, net zo hoog als een volwassen giraffe. Deze stills zijn van oorsprong oude gin-stills die William Mattheson in 1843 overkocht om zo de Glenmorangie distillery te starten. Die hoge stills zorgen voor veel reflux, zeker omdat de nek na de bocht nog steeds verder omhoog gaat. Op die manier komen alleen de meest vluchtige alcoholdampen in de condensor en krijg je een lichte en vriendelijke whisky. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Laphroaig die hele korte, lage stills heeft…daarmee krijg je dus dikke, zware whisky.

The sixteen men of Tain

Op de distillery werken altijd maar 16 mannen, “The sixteen men of Tain”. Daar hebben ze wel eens aan getornd, maar dat leidde tot “ill fortune”. Sinds jaar en dag werken er maar 16 mannen, niet meer en niet minder.

Ozark mountains

Ze hebben een eigen bos in de VS, The Ozark mountains. Daar maken ze zelf vaten van Amerikaans eiken die eerst twee jaar blootgesteld worden aan de open lucht. Vervolgens worden ze uitgeleend aan Jack Daniel’s en Heaven Hill en rijpt er vier jaar lang bourbon in. Dan worden de vaten in z’n geheel naar Schotland vervoerd om er vervolgens tien jaar Glenmorangie in te laten rijpen.

Finishing

Glenmorangie staat ook bekend als de uitvinder van het finishen. Dat is echter niet helemaal waar. Die eer gaat naar David Stewart van The Balvenie, die in 1983 The Balvenie Classic creëerde. Glenmorangie heeft het finishen wel tot grote hoogte gebracht en een ommezwaai in de whiskywereld veroorzaakt. Eind jaren ’90 kwamen ze met een speciale variant, het was The Original die nog twee jaar langer in speciale vaten had nagerijpt. Tegenwoordig brengen ze drie varianten standaard op de markt, Nectar D’or die in Sauternes vaten heeft gerijpt, Lasanta heeft in sherryvaten gerijpt en voor Quinta Ruban gebruiken ze portvaten om te finishen. Ze hebben meerdere speciale finishes, maar deze drie hebben ze in principe altijd op de markt.

De whisky

Deze whisky is niet een whisky die eerst tien jaar in bourbon heeft gerijpt en vervolgens is gefinished in een ander vat. Deze whisky is mariage van twee verschillend gerijpte whisky’s. Een deel heeft in de eigen bourbon vaten gerijpt. Een ander deel heeft op Oloroso sherry vaten grijpt. Die sherry vaten geven een zoetheid en kruidig karakter aan de whisky. Beide rijpingen hebben minstens 12 jaar gelegen. Daarna zijn ze samen gebracht in een mariage tun. Daar moeten de twee varianten dan een geheel gaan worden, ze moeten huwen.
Na een paar weken wordt de whisky dan uit dat mariage-vat gehaald en op een sterkte van 43% in een liter fles gedaan (Travel retail only). Ik kan niets vinden over de filtratie die ze hebben gebruikt, maar gezien de sterkte heb ik wel een vermoeden.

De smaak

De kleur van de whisky is erg donker, rood-bruin.
De geur is heel zoet. Krenten, bruine suiker, karamel, chocolade…het is een heel palet aan geuren. Er zit ook duidelijk een geur van sinaasappel en vanille in.
De smaak is erg vol en zoet. De textuur van de whisky is een beetje dik, olie-ig.
De eerste smaken die ik oppik zijn rood fruit, pruimen en aardbeien. Ook de bruine suiker en vanille zijn duidelijk aanwezig in de smaak.
Naar mate ik meerdere slokjes heb geproefd, wordt de smaak zwaarder. Donkere chocolade, fudge, misschien zelfs iets van koffie…de smaak ontwikkelt zich continu.
De afdronk is best lang en is een verlengde van de zwaardere smaken die ik net beschreef. Het eindigt in een droge houtsmaak, samen met de koffie en chocolade.

Het is een heerlijke whisky die ik (zonder de fles erbij) niet als een Glenmorangie had herkend. Een mooie aanvulling op de collectie…