De distilleerderij

Het was de Grallet familie die aan het eind van de 19^de eeuw een boomgaard en graanboerderij begon. Ze deden dat in Lorraine, een plaatsje tussen Nancy en Straatsburg in Frankrijk.
Amable Grallet en zijn vrouw Ophélie zijn met de boomgaard en graanboerderij doorgegaan, maar een van hun zonen begon in 1890 met pruimenbomen. Het antwoord op de vernietigende druifluis die de hele wijnproductie lam legde, was de mirabel.

Pruimenbrandewijn

De kleine, gele pruim werd brandewijn van gemaakt en die werd zeer succesvol. Zo succesvol dat in het interbellum een hele boomgaard aangelegd werd, de weg van distilleren was definitief ingeslagen.
In 1973 nam Hubert Grallet, een landbouwkundig ingenieur, samen met zijn vrouw Anne-Marie het familiebedrijf over. Hij zette zijn geld op het gele goud van de boomgaarden. Hij bracht verschillende  producenten samen in een coöperatie en klopte aan bij Rungis en de grote conservenfabrieken. En met succes!
In 1997 nam zijn dochter Sabine het roer over en creëerde in 2002 het “Maison de la Mirabelle”, met de hulp van haar echtgenoot, Christophe Dupic.

Whisky

De familie van Christophe Dupic komt oorspronkelijk uit Bayon, een dorp in de buurt van Rozelieures. Na zijn afstuderen als landbouwkundig ingenieur voegde de jongeman zich bij zijn vrouw op de familieboerderij. Als ondernemer en boer in hart en nieren deelt hij met zijn schoonvader ook een oprechte interesse in… whisky, een interesse die hen ertoe brengt regelmatig naar Schotland te reizen.
Het idee om whisky te distilleren kwam bij Christophe Dupic toen hij terugkeerde van een van zijn reizen. Tijdens het oogsten van een gerstveld werd het hem plotseling duidelijk dat hij alles in huis had om whisky te produceren: voldoende kwaliteit en kwantiteit water, een overvloed aan granen, een distilleerderij uitgerust met twee ijzeren ketels en een lange traditie van rijping op hout en mengen. Hij vertelde zijn vrouw en schoonvader meteen over zijn project.

Een paar glazen waren voldoende om Sabine en Hubert Grallet te overtuigen om de familiestokerij het avontuur aan te laten gaan.

Wat zit er in de fles?

Een single malt die niet alleen gedistilleerd is door de Rozelieures-distilleerderij. De familie die de distilleerderij bezit, kweekt ook de gerst.  Deze gerst wordt geturfd tot 20ppm om deze variant te maken. Ze distilleren tweemaal en vervolgens rijpt de spirit in fino-sherryvaten, voordat hij wordt gebotteld.
De whisky gaat op een sterkte van 46% de fles in. Vanwege die sterkte ga ik ervan uit dat ze ook ongekoeld filteren (oftewel: filtration sans refroidissement) en geen kleurstof toevoegen. Dat is een aanname van mij, ik kan er nergens iets over vinden.

De smaaknotities

De kleur is geel-rood koper, echt zo’n traditionele whisky kleur.
De geur is hoofdzakelijk zoet met geuren van fruit en krenten. Het is niet echt een volle geur, ook de rook kan ik in de geur niet vinden.
De smaak is mooi vol en fluweelzacht. Het fruit en krenten zitten ook in de smaak vooraan, maar ik proef veel meer. Noten, honing, nougat en nu wel een mooie rook op de achtergrond.
Vanwege de 46% doe ik er een paar druppels water in.
De geur wordt nog korter, platter. Wat betreft de geur is water absoluut geen vooruitgang.
De smaak wordt veel zoeter, milder. Het fluweelzachte is er ook vanaf, ik proef ook niet iets heel nieuws.
Jammer, water was geen echte vooruitgang.

Het is een prettige whisky, maar zeker geen topper. Voor dat geld kan ik veel mooiere whisky’s vinden.