18 maart 202

Op vrijdag, meteen na het werk naar huis en de laatste spullen inpakken om op weg te gaan naar Tusveld. Daar hadden Peter, Ivar en ik een huisje gehuurd om van daaruit naar het Whisky Weekend Twente te gaan. We zijn nog nooit naar een whisky festival geweest, dus een keer proberen kan nooit kwaad.

Het huisje was een heel klein vakantiehuisje dat erg goed uitgerust was, erg gezellig en leuk. Maar, aangekomen was het snel de auto uitladen, een kop koffie en weer op de fiets verder, even eten. Het werd een bistro, fijn op fietsafstand…

Whisky Weekend Twente

Daarna…hupsakee, op weg naar “Erve Asito”, het Heracles stadion…
Bij aankomst hoorden we al een doedelzak galmen, jups…we zitten goed. We werden welkom geheten door de voorzitter (denk ik) en mochten vrij snel al doorlopen. Bij de garderobe kregen we een flesje water, een Glencairn glaasje en een boekje met 83 pagina’s over alles wat er te proeven en te zien viel: héél veel whisky, maar ook hapjes, (whisky)meubels, kleding, etc.
Voor de gangbare whisky’s (flessen tot ongeveer € 50,-) hoefden we niets te betalen, duurdere whisky’s kostten tussen € 1,- en € 20 die je met gekochte muntjes kon betalen. Omdat we nog niet goed in de gaten hadden wat er allemaal stond, hebben we maar voorzichtig 15 muntjes gekocht…bijkopen kan altijd nog.

Waar begin je dan? Eerst even rondkijken…maar de eerste stand trok al mijn aandacht en we hadden al snel een dram Ierse Busker in het glas. We konden het verschil proeven tussen single grain, single malt en pot still whiskey van dat merk. Het mooie daarbij is dat de vertegenwoordiger fantastisch vertelt waar Busker voor staat, hoe de whiskey’s zijn gemaakt en zelfs waarom het in zo’n rechthoekige fles zit met een schreeuwend grote naam erop.

Drinken, proeven, vragen, zien…

Daarna hebben we nog heel veel andere whisky’s geproefd. Ik ga hier nu niet opsommen welke whisky’s we hebben gehad en in welke volgorde (alsof ik dat nog zou kunnen). Ik had me wel een beetje voorgenomen om alleen maar whisky’s of varianten te drinken die ik nog niet ken. Met deze aantallen zou ik er een week voor nodig hebben om ze allemaal te proeven.
Het viel me op dat er (minstens) twee standhouders waren die met hun privé collectie kwamen en die te proeven aanboden. Allemaal tegen betaling natuurlijk. Veel van die whisky’s waren whisky’s uit de jaren ’70, ’80 en ’90 en worden niet meer gemaakt of zijn schreeuwend duur. Ik heb toen maar besloten dat die stands voor mij niet interessant waren, misschien bij een volgende keer.
Maar, een paar waren wel erg verrassend en interessant. The Immature single malt bijvoorbeeld, een Nederlandse ‘to-become’ whisky die van The Chamberick distilleerderij afkomt. Laetitia de Hoog en haar man Joeri zijn in Kamerik een distillery begonnen, in 2024 is de eerste whisky klaar.
Maar, van die spirit is een klein deel (zo’n 10 liter) in een microvat gegaan en die is na 8 maanden gebotteld. Wauw, die smaakt erg lekker. Na wat aandringen heb ik ontdekt dat Laetitia nog 1 fles heeft staan die mocht ik kopen…misschien wel omdat ik beloofde om er een review over te schrijven.

Verder hebben we de avond lekker gevuld met whisky’s en om 22.00 uur werd de avond afgesloten. Maar goed ook, ik weet anders niet hoe ik thuis was gekomen als we nog een uur door hadden kunnen gaan.
Over de fietstocht naar huis ga ik het maar niet hebben…(we zijn niet gevallen!!)

19 maart 2022

Op zaterdag, na het ontbijtje, kwam Ivar met het idee om naar kaasboerderij Kaamps te fietsen. Kaamps was de kaasmaker waar we gisteravond de heerlijke kaasjes van hadden geproefd. Een kilometer of 14, heerlijk zonnetje…genieten!
We zijn met een kleine -onbedoelde- omweg rond half twaalf daar aangekomen. Eerst dan maar een vroege lunch (Boer’n Bam met geitenkaas en Hoonderfleis met greunvoer) en daarna een lekker stuk kaas meegenomen.

Rond 17.00 uur was het weer op de fiets om voor de tweede keer naar Erve Asito te gaan. Voor de zaterdag hadden we twee speciale boekingen gedaan. Eerst een diner van het buffet (dat doen we niet nog eens) en van 19.30 tot 20.30 uur een masterclass van Whisky Import Nederland, gegeven door Frank Handgraaf.

Masterclass van Frank

Die masterclass was erg interessant. We kregen drie whisky’s en een spirit te proeven. Opmerkelijk genoeg begonnen we met een spirit die 1½ jaar oud was, cask strength. Dat betekende een spirit van 61,8% alcohol. Het was een sample van de bourbon cask van de Lindores distillery. In de Lindores Abbey is de term “Aqua Vitae” voor het eerst gebruikt op papier. In 1494 hebben monniken het recept opgeschreven. Sinds een paar jaar is Lindores weer een distillery en maken ze ook die oude traditionele aqua vitae.
Die sterkte is niet te hebben in de mond, Frank legde uit dat de Schotten van oudsher altijd water bij de whisky deden…tot zelfs 20% alcohol teruggebracht. Hier moest echt veel water bij om ‘m lekker te maken. Maar goed, deze is eigenlijk ook niet bedoeld om (zo) te drinken, het was meer als voorbeeld van de smaakontwikkeling in het vat.
De tweede dram was de bourbon gerijpte whisky van Lindores. Precies hetzelfde sap, maar dan langer gerijpt op die bourbon vaten. Op die manier kun je heel mooi het effect van de rijping proeven.
De derde dram was een 9 jaar oude Benrinnes, gebotteld door Hepburn’s choice en de laatste was een 11 jaar oude North Star van The English Whisky Company.

De laatste proefsessie

Na de masterclass mochten we weer verder gaan. We gingen nu wat meer gericht proeven. We hadden nog muntjes over en ik had een Caol Ila van 25 jaar gezien. Wauw, hoe zacht kan een whisky wel niet zijn?
Bij Frank hadden we ook nog een dram tegoed, dat had hij ons beloofd. Dus, daar kregen we een Càrn Mòr van de Benrinnes distillery te proeven. Ook deze was 25 jaar oud, maar single cask en cask strength, 53% (na 25 jaar hebben de engeltjes hun werk wel gedaan). Ook deze whisky was meer dan fantastisch…

De duurste van het weekend…

Toen kwamen we bij de stand van de Balvenie uit, Ivar wilde die nog proberen. We kwamen met die man aan de praat over de verschillende varianten die ik laatst ook heb gereviewd (week of Peat en The Sweet toast of American Oak). Hij vroeg ons om te raden/zeggen welke variant het duurste was. Als we dat konden raden, kregen we daar een dram van. Hoe toevallig was dat dan? Als je die reviews hebt gelezen, kun je dat ook weten, “The tale of the dog” natuurlijk. Die fles kostte toen die nog verkrijgbaar was tussen de € 15.000 en € 20.000,- De man was een beetje verrast dat we dit antwoord zo op konden lepelen, maar we kregen het laatste uit de fles. Een flinke dram “Tale of the Dog” die we met z’n drieën hebben opgedronken. Ook die was ontzettend zacht, wat betreft smaak maar ook textuur.

Aangezien de klok richting half tien ging, zijn we nog maar een rondje gaan lopen. We hebben best wel veel mensen ontmoet, nieuwe contacten gelegd en die wilden we wel even gedag zeggen.
Helemaal op het laatst heb ik nog een festivalwhisky gekocht. Dat hebben ze ieder jaar, een botteling die speciaal voor dit weekend is uitgebracht. Aangezien ik de eerste negen niet heb, ga ik deze ook niet bewaren maar lekker opdrinken. Het is een hele mooie Caol Ila 8 y.o. op cask strength gebotteld (56,5%).

Het was voorbij.

We hadden alles gezien, we hadden heel veel geproefd, we waren ook wel een beetje moe.
We gingen de jas halen en op de fiets weer naar Tusveld. In het huisje hebben we nog lekker een biertje gedronken en hebben de twee dagen nog even voorbij laten komen.

Het is voor herhaling vatbaar!

Deze blog is een beschrijving van het whisky weekend en niet van een vriendenuitje. Dus, de verbrande broodjes heb ik bijvoorbeeld maar achterwege gelaten.
De foto’s zijn gemaakt door Ivar Fotografie