Blended whisky’s

Nu zijn single malt whisky’s booming en veel single malt drinkers kijken neer op blended whisky’s. Toch waren het vroeger (voor de jaren ‘70) eigenlijk de blends die gedronken werden, single malts waren er bijna alleen om blends van te maken. Sommige distilleerderijen produceren nu nog steeds alleen maar, of voor meer dan 90% voor blends. Sinds de jaren 70 – 80 is pas het drinken van de single malts echt in opkomst gekomen.
Tegenwoordig zijn er weer verschillende nieuwe whiskymakers die blenden, Douglas Laing, Compass Box, The Lost Distillery Company zijn er een paar van.

Borders distillery

Sinds 1837 wordt er geen whisky meer gemaakt in het grensgebied van Schotland en Engeland. Daar is in 2018 verandering in gekomen. De Borders Distillery Company heeft toen in Hawick een gloednieuwe distillery neergezet met twee paar potstills (van forsyths). Dat betekent dus dat ze nog geen (single) malt op de markt kunnen hebben, die moet namelijk minstens drie jaar (en een dag) op eiken vaten hebben gelegen.
Wat doen de distillers dan om geld in het laatje te krijgen? Vaak maken ze dan producte die sneller op de markt gebracht kunnen worden. Likeur of gin maken is een optie (Cotswolds distillery is erg bekend van haar Gins) of ze gaan blenden. The Borders distillery doet het allemaal, ze maken Vodka, Gin en hebben twee verschillende blends.

Wat zit er in de fles?

Voor de Lower East Side blend hebben ze whisky’s van heel Schotland bijeengebracht, een rokerige Islay, twee Lowland whisky’s en twee Highland whisky’s. Zelf zeggen ze over deze whisky dat die gedronken wordt zoals jij ‘m het lekkerst vindt, erg lekker over ijs, puur of in een cocktail. Het recept van “The Lower East Side Manhattan” staat op de verpakking.
Ik ga ‘m gewoon puur proeven, ik houd niet zo van cocktails… De whisky is gebotteld op 40% alcohol en heeft gerijpt op Amerikaans eiken vaten.

De smaaknotities

De kleur is mooi donker goud.
De geur is erg kruidig, tijm, honing, citroenschil, vanille, graan, het is een palet van zachte gemengde geuren waar alleen de tijm duidelijk bovenuit steekt.
De smaak is zacht en olie-ig, er is meteen een pittige peper in de mond, daarnaast tonen van vanille, gedroogd fruit en chocolade. In z’n geheel is die best zacht en fris.
De afdronk is lang, olieachtig, warm en een smaak van noten die blijft hangen.

Het is een prima whisky, maar geen exceptioneel mooie. Deze whisky geeft wel weer zoals men spreekt over Lowland whisky’s. Dat is op zich jammer, want dat beeld is niet heel positief…