Winter’s gold?

Deze whisky wordt uitsluitend in de winter gemaakt (van oktober t/m maart). Bij Dalwhinnie wordt de traditionele ‘cooling worm’ gekoeld in een groot bad gevuld met water: de worm tub. Voor elk van de twee stills hebben ze een worm tub buiten staan, die dus weer gekoeld wordt door de frisse buitenlucht.

Het water in de worm tubs komt uit hetzelfde meer als het water waar de whisky van gemaakt wordt. In de zomer wordt het water wel eens ververst omdat het te warm wordt om de alcohol te condenseren en in de winter kan het gebeuren dat het water in de worm tub bevriest.

Aangezien Dalwhinnie de hoogst gelegen distillery is (althans, dat zeggen ze zelf) en in een zeer open vallei ligt kan het daar in de winter erg guur en koud worden. Vanwege deze omstandigheden hebben ze de whisky die in de winter geproduceerd wordt ‘Winter’s Gold’ gedoopt, ze zeggen dan ook dat deze whisky gekoeld gedronken moet worden.

Door die koude temperaturen is de contacttijd met het koper van de stills en cooling worms heel anders, dat geeft een heel ander karakter aan de whisky.

Deze whisky is gebotteld op 43% alcohol.

De smaaknotities

Zoals je kunt zien op de foto heb ik twee glaasjes ingeschonken. Een ervan staat nu in de diepvries, de andere staat klaar om nu geproefd te worden.

De geur is erg aangenaam zoet, perzik, honing, zacht…warm. Het is een lekkere geur, vriendelijk en zoet. De smaak is het verlengde hiervan, veel zoetheid en honing, maar uiteindelijk ook wat pittige tonen en een klein beetje turf op de achtergrond. De afdronk blijft hangen in die pittigheid, rijk aanwezig en lang. De mond blijft vol met de whiskysmaak, het eindigt met de smaak van chocolade…

De gekoelde whisky heeft nu ongeveer 15 minuutjes in de diepvries gestaan. Dit gaat mijn primeur worden, gekoelde whisky…

Het valt meteen op dat de whisky dikker, stroperiger is geworden. De geur is minder sterk, fruitiger. Het doet me wat denken aan appels, in ieder geval fruit. Van de honing is weinig meer over.

De smaak is wel verrassend. Sowieso is koude whisky wel iets anders, maar dit is echt een andere whisky geworden. De honing is helemaal weg, het is fruit wat de klok slaat, appels, sinaasappels, citrus…

De afdronk is een stuk pittiger nu…erg verwarmend (dat hebben we met 30 graden buiten eigenlijk niet nodig)

Al met al, op beide temperaturen zijn ze erg lekker…mijn voorkeur gaat denk ik toch uit naar de ongekoelde Winter’s Gold.