Hunter Laing?

We kennen allemaal Douglas Laing wel. Althans, als je mijn reviews een beetje volgt ben je al Big Peat, Timorous Beastie en the Epicurean tegen gekomen.
Fred Douglas Laing stond in 1950 aan de wieg van het bedrijf. Hij heeft een zeer grote collectie whisky’s gekocht waarmee hij ging blenden. Zijn zoons Fred en Stuart hebben het roer overgenomen in de jaren ’50.
Door onenigheid over opvolgingskwesties hebben ze in 2013 besloten elk hun eigen weg te gaan. Fred en zijn dochter Clara gingen verder met het bedrijf Douglas Laing. Steward ging met zijn twee zonen Scott en Andrew verder met het bedrijf Hunter Laing. Die scheiding is in goede harmonie gegaan, alle whisky werd netjes verdeeld onder de twee broers. Fred heeft inmiddels een eigen distilleerderij op Islay, Ardnahoe.

Scarabus

Deze whisky draagt de naam van een hele oude boerderij/distilleerderij die slechts in de jaren 1817 en 1818 heeft geproduceerd. Scarabus is oud Noors voor ‘Rotsachtige plek’. Ter gelegenheid van het Islay whisky festival Feis Isle en tegelijk de opening van die distillery Ardnahoe, kwam Hunter Laing met deze single malt met de naam van die boerderij. Het is niet helemaal bekend welke whisky erin zit, maar de Islay Tam-Tam heeft het over Laphroaig of Lagavulin..dat belooft wat.
Er zijn overigens drie varianten van deze Scarabus, Batch strength, de 10 jaar oude en deze Specially Selected.
Het prachtige label is ontworpen door de native Islay docent en kunstenaar John Francis Campbell.

Wat zit er in de fles?

Ik heb –na geproefd te hebben- het vermoeden dat het Lagavulin is, maar een jonge variant. De whisky is gebotteld op 46%, is natural coloured en ook non-chill filtered. Ik heb nergens kunnen vinden op welke vaten die heeft gelegen en ook niet hoe lang. Een stevige NAS whisky dus…

De smaaknotities

De kleur is licht, goudgeel
De geur is allereerst medicinale turf, echte Islay-turf. Zilt, teer, en leer zijn de geuren die ik oppik. Het is veel whisky, een dikke geur!
De smaak zacht en zoet. Allereerst natuurlijk de vrachtwagen met (medicinale) turf die in je mond wordt gestort. Maar daarna opent zich de whisky fantastisch, fruit, rode bessen, groene kruiden en vanille. Dat allemaal op dat dienblad van turfrook.
De afdronk is niet erg lang, maar wel mooi zacht van chocolade en noga.
Water maakt de whisky een stuk zachter, de turf wordt naar achteren geschoven en de chocolade, noten en fruit komen meer naar voren. Water is een verbetering voor als je de whisky te overweldigend vindt

Conclusie

Het is een dikke whisky die voor de Islay liefhebbers helemaal op het lijf geschreven is, maar voor een ander te overweldigend kan overkomen. Heel veel whisky en smaken in de mond kan soms teveel zijn.