Eerst wat over de distillery, ouderwetse stokerij-info.

Benriach is in 1898 opgericht door John Duff en is gebouwd bovenop een heuvel (Ben) in de buurt van een boerderij “Riach”. Het ligt in het noorden van de Speyside.
Door een soort beurskrach in de beleggingswereld van de whisky, moesten de deuren al na 2 jaar sluiten. Tot 1965 produceerden ze alleen maar gemoute gerst voor buur-distillery’s.
Vanaf 1965 opende de deuren weer na een lange periode van moeilijkheden: die beurskrach, eerste wereldoorlog, de drooglegging, tweede wereldoorlog, wederopbouw. De toenemende vraag van voornamelijk de VS zorgde ervoor dat veel distillery’s in de jaren ’60 weer in productie gingen.
In 1985 hebben ze een paar stills bijgebouwd en de productie bleef maar stijgen.
Grappig feitje is dat ze in 1994 met hun eerste single malt op de markt kwamen. Tot die tijd was er alleen maar Benriach Blended malt, nu kwamen ze met een tien jaar oude single malt.
In 2017 wordt de master blender Rachel Barrie aangenomen, zij heeft deze 12 jaar oude three cask matured single malt ‘ontworpen’.
In 2020 komt Benriach met hun nieuwe portfolio, samen met het her-design van de labels en verpakking.

De whisky

Deze whisky is niet geturfd (er is ook een smoky twelve) en heeft dus in drie vaten gerijpt. Voor de volle twaalf jaar heeft een deel in bourbon vaten, een deel in sherry vaten en een deel in port vaten gerijpt. Ik kan niet vinden in welke verhouding en in welk soort sherry of port vaten.
Vervolgens zijn ze bij elkaar gebracht om te huwen en op 46% alcoholsterkte gebotteld. Ze hebben geen kunstmatige kleurstof toegevoegd, over eventuele chill filtration kan ik niets vinden.

Smaaknotities

De kleur is donkergoud richting rood koper.
De geur is zoet van honing, siroop en fruit. Vreemd genoeg denk ik ook wat van chocolade te ruiken.
De smaak van deze whisky is mooi vol, zoet en fruitig. De sherry is duidelijk te proeven, maar is zeker niet overheersend. Kers, sinaasappel, kruiden, eiken, vanille zijn smaken die best duidelijk waarneembaar zijn.
Aangezien deze whisky 46% alcohol bevat en behoorlijk langzame poten heeft (terugdruipsnelheid na het walsen), doe ik er een paar drupkes water bij.
Als je dat doet, moet je een paar minuten wachten, het water en de whisky gaan een chemische reactie aan, dat duurt altijd even.
De geur wordt zoeter, zachter. De whisky wordt ook zoeter, voller in de zoetheid waarbij chocolade meer in de smaak te herkennen is. Het geeft een hele andere smaak, maar ik vond de whisky puur lekkerder.

De afdronk is ietwat peperig, mokka, behoorlijk lang en eindigt droog.

Als tegenhanger van allemaal die stevige Highlanders, eventueel met turf, is deze Speysider een hele mooie aanvulling op je whisky verzameling. Heerlijk…ik neem er nog een 😉